به گزارش “مجله اخبار فوتبال”، “بهترین تیم ملی تاریخ را داریم”; این عبارت طی ۲ سال گذشته بارها توسط بسیاری از فوتبالدوستان ایرانی استفاده شده است. آخرین فردی که از آن استفاده کرد عبدالله ویسی بود. این سرمربی فوتبال که پیش از این با استقلال خوزستان قهرمان لیگ برتر شده است، از جمله کسانی است که معتقد است تیم فعلی فوتبال ایران را باید «نسل طلایی» دانست. مشخص نیست این پیشنهاد از کجا آمده و چگونه آنقدر تقویت شده که حتی برخی از بازیکنان تیم هم بر آن اصرار دارند، اما بررسی مختصر نکات فنی نشان می دهد که ما بهترین تیم بازی را نداریم. .
تیم فعلی بعید است بهترین تیم ملی دوران فوتبال ایران باشد اما می تواند در تاریخ بماند.
مقایسه های ناامید کننده
ساده ترین کار دنیا مقایسه تیم ملی فعلی با تیم ملی سال 1998 است. تیمی که با شکستن طلسم 20 ساله و راهیابی به جام جهانی فرانسه به شهرت رسید، هنوز هم یک مرجع کلاسیک برای هواداران فوتبال محسوب می شود. در ایران از نظر احساسی و بسیار محبوب است. اگر جفت خط حمله این طلایی پوشان علی دایی و خداداد عزیزی را با زوج خط حمله تیم فعلی مهدی طارمی و سردار آزمون برابری کنیم، در سایر پست ها به اختلاف سطح بنیادی می پردازیم. علیرضا بیرانوند «گران است» اما آیا می توان او را با احمدرضا عابدزاده مقایسه کرد؟ نادر محمد خانی و محمد خاک از مدافعان میانی امروز چه چیزی کم داشتند؟ مهدی مهدوی کجا و صادق محرمی یا رامین رضاییان کجا؟ رضا شاهرودی و مرحوم مهرداد میناوند کجا و امید نورافکن یا میلاد محمدی کجا؟ آیا واقعا کریم باقری با سعید عزت اللهی قابل مقایسه است؟ چنین شرایطی در تیم های بعدی هم وجود داشت و به عنوان مثال تیمی که به مرحله نهایی جام جهانی 2006 راه یافت، مملو از لژیونرهایی بود که در لیگ های معتبر جهانی بازی می کردند. علی کریمی در بایرن مونیخ، مهدی مهدوی کیا در هامبورگ، فریدون زندی در کایزرسلاترن، جواد نکونام در اوساسونا، رحمان رضایی در مسینا و… تعدادی از این لژیونرها. بلافاصله پس از این کات، آندرانیک تیموریان لژیونر شد. پس لژیونرهای درخشان ما در حال حاضر چه کسانی هستند؟ به جز مهدی طارمی و سردار آزمون چه کسانی باید به عنوان یک ستاره بین المللی شناخته شوند؟ اکثر بازیکنان مهم تیم ملی در لیگ های ایران یا قطر بازی می کنند و البته برخی نیز به تناوب در لیگ های 2 و 3 اروپایی نیمکت نشین می شوند. نه؛ واقعا بهترین تیم تاریخ فوتبال ایران نیست.
پس چرا به صعود امیدواریم؟
با وجود همه این اتفاقات مشخص، جامعه انتظار دارد تیم ملی ایران از مرحله گروهی جام جهانی صعود کند و در این زمینه خوش بینی های زیادی وجود دارد. چرا؟ شاید مهمترین دلیل این باشد که تیم فعلی تجربه بیشتری دارد. به جرات می توان گفت که اگر مثلا تیم 98 سابقه حضور در جام جهانی 94 را داشت می توانست از گروه خود به فرانسه راه پیدا کند. ما آمریکا را شکست دادیم و کاملا مستحق پیروزی مقابل یوگسلاوی بودیم، اما عدم تجربه تیم و تغییرات در کادر فنی همه چیز را زیر و رو کرد. تیم فعلی اما برای سومین بار متوالی با کادر فنی در جام جهانی حضور دارد. کارلوس کی روش پیش از این با بازیکنان زیادی در این تیم کار کرده است و شناخت متقابلی بین آنها وجود دارد. گروه ما نسبتا متعادل به نظر می رسد. در نتیجه، بسیاری انتظار افزایش آن را دارند. در واقع نسل فعلی شاید «طلایی» نباشند، اما تیمی هستند که فرصت تاریخ نگاری دارند و نباید آن را از دست بدهند.
سرویس خبر شماره: 1853433
23 نوامبر 1401 ساعت 09:30
2.4K |
0نقطه نظر
منبع: همشهری