بالوتلی یک جوان سیاهپوست با استعداد بود که از بیان عقیده خود ترسی نداشت. حضور او در تیم ایتالیا در جام ملت های اروپا لحظه مهمی برای ایتالیا در مبارزه با نژادپرستی بود. به عنوان فرزند مهاجران غنا که توسط زوجی از برشا بزرگ شد، او این پتانسیل را داشت که نه تنها به یک فوق ستاره فوتبال تبدیل شود، بلکه به یکی از تأثیرگذارترین ورزشکاران نسل خود تبدیل شود. بچه ها با هر رنگ پوستی می خواستند مثل بالوتلی باشند. مدل موی خاص او محبوب ترین مدل مو در ایتالیا در سال 2012 بود. در حالی که صرف حضور او در تیم ملی ایتالیا بحث های طولانی در مورد هویت ملی را به راه انداخته بود. بالوتلی پس از اینکه با تأخیر پس از 18 سالگی تابعیت خود را دریافت کرد، در مصاحبه ای گفت: من ایتالیایی هستم و همیشه برای تیم ملی ایتالیا بازی خواهم کرد. و با این حال، یک دهه بعد، بالوتلی نمادی افسرده کننده از تله های شهرت برای رفتار “شیطانی” و غیرحرفه ای خود است.
ما از ماریو انتظار بیشتری داشتیم.
مخالفان او همیشه می توانستند به درستی از او انتقاد کنند. اما سوال اینجاست که چرا همیشه او؟ چرا بالوتلی همیشه خود را در میانه جنجال می بیند؟ استدلال خود ماریو این است که این تا حدی به دلیل رنگ پوست او است:نورافکن همیشه روی من بود. جدا از شخصیتم و اینکه در نوجوانی به عنوان یک اعجوبه خوانده می‌شدم، فکر می‌کنم اولین بازیکن سیاهپوست در تیم ملی ایتالیا همیشه مردم را در مورد آن صحبت می‌کرد. کاری که من در خارج از زمین فوتبال انجام دادم. نمی توان انکار کرد که بالوتلی در طول دوران بازیگری خود متفاوت و غیرحرفه ای رفتار کرد، اما تأثیر ویرانگر نژادپرستی بی امان که او تحمل کرد اغلب نادیده گرفته می شود. همانطور که یک بار در اینستاگرام نوشت: من یک ربات یا یک بیماری مسری یا یک احمق نیستم. اغلب برای جلوگیری از مشکلات و تنش های غیر ضروری پاسخ نمی دهم. اما من همه آنها را می شنوم و می بینم و آزرده و منزجر می شوم.
من از راهی که انتخاب کرده ام راضی هستم.»
او تنها 32 سال سن دارد و از سال 2018 برای تیم ملی کشورش بازی نکرده است. ایتالیا یکی از معدود مربیانی است که توانسته بهترین بازی های بالوتلی را کسب کند. اما وقتی از روبرتو مانچینی در مصاحبه اخیر درباره بازگشت بالوتلی به تیم ملی ایتالیا پرسیده شد، او پاسخ داد: فکر می کنم داستان او به پایان رسیده است. و ما درک می کنیم که چرا سرمربی آتزوری دیگر نمی خواهد با ماریو کار کند. دهه گذشته به او زمان کافی داده تا ارزش خود را ثابت کند و بارها و بارها او را ناامید کند. او در 9 سال گذشته 8 بار باشگاه را تغییر داد و تنها توانست در دو فصل ما بین سال های 2016 و 2018 در نیس فرانسه زیر نظر لوسین فاور عملکرد خوبی داشته باشد. و نشان دهد که در حال بازگشت به فرم خوب خود است که در نهایت هرگز اتفاق نیفتاد.
“یک انتخاب بد سبک زندگی همه چیز را خراب می کند.”
مقاله از سایت گل نوشته شده توسط مارک دویل مترجم: امیرعباس حمیدی
به گزارش “مجله اخبار فوتبال”، این تصویر یکی از نمادین ترین و خاص ترین تصاویر تاریخ ورزش است. ماریو بالوتلی با چهره ای خشک و بی احساس، سینه برهنه با مشت های گره کرده و عضلات برآمده – تصویر واضحی از چالش بازیکن. خود بالوتلی حتی به هنرمندی دستور داد تا با مجسمه‌ای در اندازه واقعی آن لحظه را جاودانه کند. در آن زمان همه مجذوب شده بودند “سوپر ماریو” آنها بودند. او در صفحه اول مجله تایم ظاهر شد و به یک باشگاه انحصاری از افراد مشهور ایتالیایی که شامل لوچیانو پاوارتی، سیلویو برلوسکونی، سوفیا لورن و جورجیو آرمانی بودند، پیوست. Sports Illustrated او را دوبله کرد “جالب ترین مرد دنیا” و انصافاً دور از ذهن نبود.
فکر می کنم داستان او تمام شده است.
سرویس خبر شماره: 1937543 25 اردیبهشت 1402 ساعت 06:30 2.1 هزار امتیاز خبر| 0نقطه نظر
ناامید کننده ترین استعداد تاریخ فوتبال
دوران او در سیون احتمالاً به زودی به پایان خواهد رسید. وقتی هواداران باشگاه شما به دلیل آنچه که آنها کم تلاشی می نامند پیراهن شما را در سکوها می سوزانند، مطمئناً آینده درخشانی در پیش ندارید. بالوتلی در ماه آگوست پس از درگیری با مونتلا به سوئیس رفت، اما در 18 بازی تنها 6 گل به ثمر رسانده است و هیچ تلاشی برای تغییر این دیدگاه که قلب بالوتلی دیگر در او نیست، انجام نداده است. حتی زمانی که بالوتلی با این باشگاه قرارداد امضا کرد، گفت:پیوستن به Sion یک انتخاب سبک زندگی است. بنابراین دیدن کمک به او از یک کلوپ شبانه در لوزان بلافاصله پس از امضای قرارداد، این نگرانی را ایجاد کرد که بالوتلی از سرگرمی‌هایش بیشتر از زمین فوتبال لذت می‌برد. بالوتلی احمق نیست. او به خوبی می داند که کنار آمدن با شخصیتش سخت است. او می داند که اشتباهات زیادی مرتکب شده است و از اینکه پیراهن خود را در مقابل هواداران اینتر در سن سیرو در سال 2010 به زمین پرتاب کرد، عمیقا پشیمان است. او در مصاحبه اخیر با پادکست Muschio Selvaggio گفت:قبول دارم که اشتباه کردم و اشتباه کردم. اما من 19 ساله بودم و نمی‌توانستم بفهمم چرا تمام استادیوم فقط به خاطر چند بار از دست دادن توپ به من می‌خندند و آن شب با گریه به خانه رفتم.
“مرکز توجه همیشه روی من بود”
بالوتلی اعتراف کرد که در طول دوران حرفه ای خود اغلب با 20 درصد از پتانسیل خود بازی کرده است. مینو رایولا، ایجنت فقید او، بارها گفته است که به دلیل تنبلی و بی نظمی بالوتلی بود که مسی و رونالدو برنده توپ های طلای زیادی شدند. رایولا همیشه به اغراق کردنش معروف بود اما در سال 2012 واقعاً به نظر می رسید که بالوتلی به یکی از بهترین بازیکنان جهان تبدیل شود. با این حال، او اصرار دارد که پس از بازنشستگی از فوتبال از مسیری که انتخاب کرده خوشحال خواهد شد و اصرار دارد که می تواند تا چهار سال دیگر در سطح خوبی بازی کند. اما هر امیدی که او بتواند از پتانسیل خود حداکثر استفاده را بکند مدت هاست که از بین رفته است. او همچنان یک چهره جذاب خواهد بود، البته او زندگی خارق العاده ای داشت، اما جالب ترین مرد جهان؟ بیشتر واقعا. اما او شاید ناامید کننده ترین استعدادی باشد که فوتبال تا به حال دیده است.
چیزی که ناراحت کننده است این است که استعداد هنوز وجود دارد. همین سال گذشته، در دوران حضورش در سوپرلیگ ترکیه در آدانا درمیر اسپور، ویدئویی در فضای مجازی منتشر شد که نشان می داد او گل رابونا را به زیباترین و جسورانه ترین شکل به ثمر رساند. این یکی از پنج گلی بود که بالوتلی در این مسابقه به ثمر رساند. با این حال دوران بازی او در ترکیه به طور غیرمنتظره و زودتر از حد انتظار به پایان رسید. بالوتلی پس از اختلاف بین او و وینچنزو مونتلا، سرمربی ایتالیایی اش، مجبور به ترک این تیم شد.مونتلا درباره این اتفاقات گفت: فقط می توانم بگویم که ما از ماریو انتظار بیشتری داشتیم. چیزی که بسیاری از مربیان سابق سوپر ماریو در مورد او گفته اند. مونتلا در ادامه سخنانش گفت: اتفاقاتی وجود دارد که ممکن است در اواخر بازی اتفاق بیفتد. شاید آدرنالین باعث می شود چنین حرف هایی بزنید. اما برای من، حرفه او اینجاست.
ده سال پیش به نظر می رسید که این ایتالیایی قرار است به یک فوق ستاره فوتبال تبدیل شود، اما اکنون او پس از اشتباهات مکرر در دوران حرفه ای خود آخرین تلاش ها را در سوئیس انجام می دهد.
