علیرضا بیرانوند فصل گذشته قراردادش را با پرسپولیس لغو کرد و شایعات انتقال او به استقلال باعث ناراحتی بسیاری از هواداران شد. اگرچه این داستان خیلی سریع جمع آوری شد، اما مدت هاست که هواداران از مدافع شماره یک تیم ملی ناامید شده اند و او بارها و بارها تلاش کرد تا دل آنها را به دست آورد.
انتظار می رفت این تجربه درس عبرتی برای خود بیرانوند و سایر بازیکنان باشد تا از راه های عجیب و غریب به دنبال حق خود بروند. احساسات هواداران را گروگان نگیرید و به خاطر پول یا هر حق دیگری که دارند، در کار مردم و شادی آنها دخالت نکنید…
اما در کمال تعجب بیرانوند که این جملات را در روز جشن قهرمانی گفته بود، پس از مدتی به مسیر سال قبل بازگشت! اما این بار اتفاق بزرگی رخ داد که در تاریخ فوتبال ایران سابقه نداشته است.
قبل از تجزیه و تحلیل این رویداد، باید توضیحی در مورد زمینه آن ارائه دهیم. فوتبال زمانی که در بین عموم مردم محبوب شد در سراسر جهان رشد کرد. باشگاه ها هویت پیدا کردند و این هواداران بودند که به بازیکنان، مربیان و پیراهن باشگاه اعتبار می دادند.
حرفه ای ها از فوتبال امرار معاش می کنند، اما مردم عادی هزینه فوتبال را از جیب خود می پردازند و این دقیقاً جایی است که احساسات وارد عمل می شوند، حرفه ای ها نه حق تصمیم گیری احساسی دارند و نه دیگر حق بازی با آن ها را دارند احساسات هواداران
یک حرفه ای باید برای احترام به تعهد خود تصمیم درستی بگیرد و البته حقوق و حقوق خود را از طریق قوانین حفظ کند. اما چه شد که این راه بد باز شد؟ زمانی که فرهنگ هواداری فوتبال ایران با تمام دنیا فرق کرد و در مسیر اشتباه رفت.
از زمانی که فوتبال حرفه ای شد و پول زیادی وارد بازی شد، عده ای در تمام پست ها در همه تیم های بزرگ و کوچک شروع به استخدام هواداران سرمربی کردند و با پرداخت دستمزد سعی کردند سکوها را جذب کنند. بی توجهی به اینکه افکار عمومی را نمی توان استخدام کرد!
نتیجه این شد که طی سالها هویت هواداران از تیمها و باشگاهها به افراد تغییر کرد و این خطا در ذهن برخی از بزرگان فوتبال ما شکل گرفت که ممکن است به ماهیت فوتبال اعتراض کنند. طبیعت فوتبال حکم می کند، اسمی بزرگتر از باشگاه نیست!
اما ببینیم سرنوشت داستان به کجا ختم شد. در پرسپولیس اسمی بزرگتر از «علی پروین» نداشتیم. در دهه 60 و 70 اگر می گفتی پرسپولیس بدون پروین، دیوانه به حساب می آمدی! چون هیچکس نمی تواند تصور کند که این دو از یکدیگر جدا شوند اما علی پروین سال هاست که طرفدار پرسپولیس است و به هیچ وجه درگیر مسائل این تیم نیست.
بزرگتر از علی دایی، ناصر حجازی، فرهاد مجیدی یا علی کریمی نداشتیم. همه آمدند و رفتند اما استقلال و پرسپولیس عالی ماندند. هرکسی پیراهن این دو تیم را بر تن کرد یا روی نیمکت آنها نشست، به لطف این پیراهن در میان هواداران محبوب شد. او به شهرت و ثروت رسید و راهی کوتاه به تیم ملی پیدا کرد.
ماجرای بیرانوند در این سال ها چندین بار تکرار شده و برخی طرف های شخصی را گرفته اند، اما اکنون بررسی خبری ثابت می کند که تحول بزرگی در فرهنگ هواداری رخ داده و فوتبال ما به مسیر اصلی و جهانی باز می گردد.
سفری که سفر یک هوادار است، یک طرفدار تیم، نه یک شخص. بیرانوند یک بار اشتباه کرد و مردم او را بخشیدند، اما وقتی او برای بار دوم رفتار بد خود را تکرار کرد، مشخص شد که بیش از 50 درصد شرکت کنندگان در نظرسنجی اطلاعاتی خود، باشگاه را بالاتر و ارزشمندتر از بازیکن دانسته و به او رای داده اند. عزیمت، خروج. .
نظرسنجی مطبوعاتی به این شرح بود: «در مورد شایعه پشیمانی علیرضا بیرانوند، اگر مدیرعامل پرسپولیس بودید، بازگشت او را می پذیرفتید؟
و گزینه هایی با رای مردم مانند این. گزینه اول «بله بیرانوند ارزش دادن دارد» 12.5 درصد، گزینه دوم «بله پرسپولیس به او نیاز دارد» 7 درصد، گزینه سوم «نه، افتخار باشگاه مهمتر است» 56.5 درصد و گزینه چهارم «بیرانوند» سوال برای من “مهم نیست” با 24 درصد!
بیش از 65000 نفر در این نظرسنجی شرکت کردند و نظرسنجی پاسخ قطعی برای تحلیل این حادثه را به ما داد. الان هیچ بازیکنی حتی علیرضا بیرانوند نمی تواند خود را بالاتر از باشگاه بداند و این کار درستی است.
اکنون راه روشن است. تاریخ نشان داده است که بازیکنان بزرگی که از تیم های بزرگ جدا شده اند یک یا دو سال دستمزدهای خوبی می گیرند، اما خیلی زود به پایان دوران بازیگری خود رسیده اند و البته مردم فراموش نکرده اند که چه زمانی بازنشسته شده اند.
تفاوت بازیکنی که به پیراهن باشگاهش وفادار بماند و با بازیکنی مثل بیرانوند تفاوتی نداشته باشد خیلی زود مشخص خواهد شد. اشتباه بزرگی که چیزی کمتر از شلیک به خودت نبود!
بیشتر بخوانید: به بهانه برکناری علیرضا بیرانوند; نگاهی به فسخ قرارداد جنجالی فوتبال ایران/از جدایی بیرانوند تا قرارداد ترکمانچا ویلموتس