کد اطلاعات: 2087834
9 دسامبر 1403 در 7:26 ب.ظ.
2 امتیاز خبر
3دیدگاه
تعداد کمی از بازیکنان تیم ملی مقابل مسابقات مقدماتی جام جهانی 1998 هنوز در عرصه فوتبال فعال هستند.
به گزارش “مجله اخبار فوتبال”، بعدازظهر 8 آذر 76 را هیچکس فراموش نمی کند، حتی فردی که قبل از آن علاقه ای به فوتبال و داستان های آن نداشت، در آن روز احساس خاصی داشت. شیرین ترین قرعه کشی تاریخ فوتبال در ملبورن رقم خورد و تیم ملی ایران با هدایت والدیر ویرا توانست برای اولین بار پس از انقلاب راهی جام جهانی شود.
ترکیب اصلی تیم ملی در این دیدار را نفرات زیر تشکیل دادند:
احمدرضا عابدزاده، محمد خاکپور، نعیم سعداوی، افشین پیروانی، مهدی پاشازاده، حمید استیلی، کریم باقری، مهدی مهدوی کیا، رضا شاهرودی، خداداد عزیزی و علی دایی.
بازی شروع وحشتناکی داشت و حریف در جو عجیب ورزشگاه ملبورن با دو گل پیش افتاد اما ملی پوشان کشورمان می دانستند که حتی تغییر مسیر در این دیدار غیرممکن نیست. همین اتفاق افتاد. کریم باقری از روی پاس خداداد گل اول را به ثمر رساند و دقایقی بعد خداداد از کمین مدافعان استرالیا فرار کرد و پاس علی دایی را گرفت و تبدیل به گل کرد. لحظه ای که هر ایرانی با صدای خاطره انگیز جواد خبانی به یاد می آورد: «یک بار دیگر درهای استرالیا به زمین باز شد». پایان 90 دقیقه، حملات بی امان استرالیا، داوری که بر خلاف عرف وقت، هشت دقیقه وقت تلف شده اعلام کرد و در نهایت با آخرین ضربه احمدرضا عابدزاده، این ما هستیم که تبدیل به داور شدیم. مسافران جام جهانی در کمال ناباوری
امروز 27 سال از این صعود تاریخی می گذرد. تیم ملی سال 1998 هنوز پابرجاست، اما هنوز یک دوست کم دارد. مهرداد میناوند بر اثر بیماری کرونا درگذشت. سرنوشت سایر بازیکنان مدت هاست به فوتبال گره خورده است اما بعد از این همه سال تنها شش نفر از آنها به عنوان مدیر، مربی یا کارشناس در کنار مستطیل سبز حضور دارند.
افشین پیروانی (سرپرست پرسپولیس)، کریم باقری (سرمربی پرسپولیس)، مهدی مهدوی کیا (سرمربی امارات)، خداداد عزیزی (کارشناس فوتبال)، مهدی پاشازاده (سرمربی شاهین بندر عماری) و نیما نکیسا (مدیرعامل ذوب آهن). سایر بازیکنانی که این مسابقه را در تیم اصلی یا از روی نیمکت دنبال کردند، حالا به دنبال امور شخصی یا مشاغل دیگر خارج از فوتبال هستند. برخی مانند علیرضا منصوریان و جواد زرینچه در فوتبال حضور دارند. اینکه نام تک تک اعضای این تیم هنوز برای فوتبالیست ها و حتی غیر فوتبالی ها در جامعه شناخته شده و قابل احترام است، بزرگترین تفاوت این نسل با تیم ملی قبل و بعد است. پس از آن تیم ملی چهار بار به جام جهانی راه یافت اما هیچ کدام به اندازه جام جهانی 1998 خاطره انگیز نبود.