جواد نکونام در این فصل به شدت تحت فشار بود. او بازیکنانی را که می خواست به دست نیاورد و مدیر عاملی بود که نمی توانست با او کار کند. باشگاه بزرگی مثل استقلال همیشه از توقعات هواداران تحت فشار است و حاشیه خیلی زیاد است. اما همه اینها دلیلی برای ندیدن اشتباهات نکونام نیست. او با این کوه تجربه بین المللی باید پشتوانه تیمش می شد و راه درست را از راه اشتباه به بازیکنانش نشان می داد. دادن آدرس اشتباه به هواداران و بازیکنان بزرگترین اشتباه نکونام بود که آخرین اشتباهش بعد از بازی نساجی رخ داد.
نکونام بعد از آن مسابقه و پس از از دست دادن مقام اول حرفی زد که برای همیشه در کارنامه اش باقی خواهد ماند. وی با تاکید بر شایعه کودکانه فضای مجازی که برخی برای کنار گذاشتن مسئولیت و حل تکلیف به آن متوسل می شوند، جایگاه خود را تا سطح غیر فوتبالی ها پایین آورد.
نکونام گفت در این سال ها یک جام به این تیم می گذارند و بقیه برای یک جام دیگر می جنگند! در تمام این سال ها بازیگران استقلال این را بهانه کم کاری خود کردند و روحیه ورزش و رقابت را زیر سوال بردند. در لحظاتی که استقلال از گل گهر پیش بود، شمس آذر گل تساوی پرسپولیس را به ثمر رساند. همه رسانه های دنیا در چنین شرایطی جدول آنلاین دارند و در آن زمان استقلال با 64 امتیاز باز هم پیشتاز بود و پرسپولیس با 63 امتیاز به رده دوم بازگشت.
اگر نتایج ثابت می ماند، استقلال دوباره پیشتاز می شد و سرنوشت قهرمانی در دستانش بود. اما در این دقایق و تا زمانی که مسعود ریگی گل دوم را به ثمر نرساند، خیلی مهم است که بدانیم نکونام چه فکری می کرد؟! او چه می خواست به مردم بگوید؟ جام این تیم چه شد؟ تکلیف آنهایی که می خواستند این تیم قهرمان شود چه شد؟!