باشگاه پرطرفدار مازندرانی – به عنوان کانون استعدادهای ورزشی ایران – در بازی بزرگ هفته بیست و هشتم جلوی استقلال را گرفت و بیش از هر زمان دیگری به بقای لیگ برتر نزدیک شد. نساجی با الهام آرام خواسته هایش را برآورده کرد و احتمالا از هفتمین فصل حضور متوالی در سطح اول فوتبال لذت خواهد برد. اما این بازی بدون گل مساوی شد. دوازدهمین تقابل نساجی و استقلال در لیگ برتر حرفه ای و سرنوشت عدم پیروزی مقابل آبی های پایتخت! پیش از این درباره رکورد ناکامی مازندرانی ها مقابل قرمزهای پایتخت، 12 بازی، 9 شکست و 3 تساوی صحبت کرده بودیم و حالا نوبت به تکرار تاریخ مقابل آبی ها رسیده است!
واقعیت این است که نساجی مانند شکست مقابل پرسپولیس هرگز نتوانست استقلال را در لیگ برتر شکست دهد، اما دلیل آن چه می تواند باشد؟ چرا مربیان کوچک و بزرگ همیشه در شرایط مختلف مقابل استقلال و پرسپولیس شکست خورده اند؟ البته، هر چه رویداد بزرگتر باشد، دلایل بیشتری برای شرکت در آن وجود دارد. اما شاید یکی از دلایل ربطی به مشکلات فنی نداشته باشد. دلیلی به نام مشکلات روانی که خودش زیرمجموعه های زیادی دارد که شاید یکی از آنها غرور در گذشته بی دلیل باشد.
هر ساله در آستانه 2 بازی بزرگ نساجی مقابل استقلال از خبرنگاران و هواداران نساجی یا کارشناسان نزدیک به این تیم می شنویم که در سال 1364 نساجی در یک بازی دوستانه 5 گل به استقلال زد. خوب! تا کی قرار است به این یک بازی افتخار کنیم؟ در اینکه این نسل کار بزرگی انجام داده شکی نیست اما نسل جدید کی صفحه ای به کتاب افتخارات نساجی اضافه می کند؟ تا کی نان گذشته پر افتخارمان را بخوریم؟ تا کی راه آنها را دنبال کنیم؟
به نظر می رسد تا زمانی که گذشته و یک بازی دوستانه مرهمی بر سربلندی مازندرانی ها باشد، خبری از پیروزی های جدید و افتخارات کنونی نخواهد بود.