مازیار زارع سرمربی ملوان انزلی که تیمش در آخرین ثانیه های دیدار با آلومینیوم آرک پیروزی را به تساوی تبدیل کرد، بار دیگر دلش را به روی خبرنگاران گشود.
البته مازیار زارع مختار است که با این روش و ادبیات از مسئولان شهر انزلی یا حتی استان گیلان کمک بگیرد تا به تیمش کمک کند، اما کیست که نداند ملوان مانند برخی تیم ها وارد چرخه خصوصی سازی شد؟ در واقع همان دور باطل خصوصی سازی فوتبال ایران که باشگاه ها را به سمت درخواست کمک های مالی از مسئولان دولتی سوق می دهد!
مثلاً فرماندار چه مسئولیتی در قبال تیم یک شهرستان یا معاونت می تواند داشته باشد که بار بودجه های دولتی را برای یک تیم خصوصی از کجا تامین کند و آب را تکان ندهد؟
از سرمربی ملوان برای حمایت هایی که از تیمش انجام نمی شود انتظار می رود. در این زمینه می توان به او حق داد و حتی این تنهایی را درک کرد. تنها مشکل این است که باشگاه های ما اغلب وارد چرخه خصوصی سازی می شوند اما انتظار معجزه از مقامات دولتی دارند. به طور خلاصه، تکلیف باید در یک مکان مشخص شود. این تیم ها خصوصی هستند یا دولتی؟ مازیار زارع تا تعیین تکلیف در این حوزه می تواند اعتراض ابدی و به قول خودش «سکوت نکن» کند، اما باید بگوید: اگر مال توست گوش کن و اگر مال تو است ناله کن. ..
این بار زارع به بهانه عدم حمایت از ملوان همه را کشت. از مسئولین شهرستانی و استانی گرفته تا رئیس شورای فوتبال، نمایندگان مجلس و …. او قول داد که ساکت ننشیند و به همین سبک به اعتراضات خود ادامه دهد. او به نکته عجیب دیگری نیز اشاره کرد و مدعی شد امسال آخرین سال حضورش در ملان بوده است!