پرسپولیس، یحیی و درویش تنها یک راه دارند

به گزارش “مجله اخبار فوتبال”، در نهایت این تنها یک نفر است که در کسوت کاپیتان جام را بلند می کند، اما بدون شک هنگام بلند کردن این جام فلزی، علاوه بر نیروی جاذبه طبیعی، ده ها مانع دیگر را نیز می بینیم. . در مقابل شما، و هیچ تیمی موفق نمی شود. جاذبه و همراهانش تنها در صورتی شکست می‌خورند که 3 گروه قلب‌های خود را متحد کنند و همدلی نشان دهند. مدیریت، کادر فنی و بازیکنان. این مثلث، مانند برمودا، تنها زمانی بریدگی ها را می رباید که هر ضلع شبیه طرف دیگر باشد.

پرسپولیس در سال 1402 به دستاوردی منحصر به فرد دست یافت. همان تیمی که در آخرین بازی سال 1401 با دریافت گل در ثانیه های پایانی در خانه مغلوب سپاهان شد، در سال 1402 به شکلی تحسین برانگیز و ستودنی پیروز شد. او در مدت زمان کوتاهی دو بار از سد رقیب دیرینه خود شکست و با جمع آوری امتیازات باقی مانده، برنده 3 جام شد.

اما اکنون دو رأس این مثلث به شکلی عجیب در برابر یکدیگر قرار گرفته اند. رضا درویش و یحیی گل محمدی به چالشی دست زدند که اگر به درستی انجام نشود، می تواند تاریخ قرمزها را متحول کند. چه کسی می تواند ادعا کند که معصوم است؟ بی شک اشتباهات زیادی در ترازنامه مدیریت باشگاه و همچنین کادر فنی رخ داد اما هیچکس از اردوی پیروز حسابی نمی گیرد.

چه از طرفداران یحیی گل محمدی با کارنامه غبطه‌انگیز و درخشانش باشید و چه از طرفداران مدیریت درویشی که اصول بنیادین بزرگ خود را بر مبنای «باج ندادن» بنا نهاده است، در «تاریخ» تفاوتی وجود ندارد. آنچه امروز اتفاق افتاد را باید از دریچه های مختلف دید.
اگر واقعاً مشکل فعلی یحیی با فعال نشدن مطالبات و بندهای آپشن فصل گذشته این است، باید به خاطر نوع اهرمی که او برای رسیدن به هدف دارد، مقصر دانست.

پرافتخارترین مربی یک دهه اخیر فوتبال ایران تصمیمات فوری خود را بر اساس آدرنالین خونش می گیرد و شاید فراوانی این نیروها قضاوت ناعادلانه ای را علیه او ایجاد کرده است. یحیی گل محمدی آنقدر طعم سرما و گرما را در این فوتبال چشیده و موفقیت ها و ناکامی ها را تجربه کرده که می تواند عنوان مربی تقریبا جوان اما بسیار باتجربه را به خود اختصاص دهد. وقتی ناگهان خبر فسخ قرارداد یحیی اعلام شد، اولین واکنش هوادار این است که می گوید: ; هنوز عصبانی! و این واقعاً به کسی مثل او نمی خورد.

یحیی با این سابقه و نوع فوتبالی که در پرسپولیس پایه گذاری کرد را باید فردی بسیار قوی تر از آن چیزی دانست که تظاهر می کند.
هرکسی به روش خودش دنبال حق و حقوقش است و هیچ وقت یک هوادار، سرمربی موفق را قضاوت نمی کند چون حقش را مطالبه کرد، اما انبوه این عصبانیت ها واقعا آزاردهنده شده است. از آنجایی که گل محمدی عاشق زیبایی، تنوع و خلاقیت در مستطیل سبز و زبان فوتبال است، دوست دارم با همین روش و سبک خودش در مقابل ناملایمات آینده بجنگد.

اما از سوی دیگر، درویش را باید با رکوردش هم سنجید: در مورد بیرانوند، او 19 امتیاز گرفت. او بحران را به خوبی مدیریت کرد و در عرض یک هفته آرامش را به تیمش بازگرداند. شاید تنها اشتباهش این بود که روی صندلی عقب ماشین دراز کشید و کتش را روی صورتش کشید.
در موضوع اخیر بین او و سرمربی، از آنجایی که در حال حاضر واقعاً از همه “حقایق” اطلاعی نداریم، در مقام قضاوت نیستیم، اما متاسفانه او علاقه ای به نمره 20 ندارد.
مربی ای که توانست با اکثر بازیکنان موفق فصل قبل ارتباط برقرار کند (به جز عیسی که تصمیم به جدایی از تیم گرفت) و خریدهای خوبی مانند یاسین سلمانی و کنعانی زادگان انجام داد، متاسفانه در جذب مهاجمان خارجی بد عمل کرد. بد که بالاخره مجبور شد به جای مهاجم یک وینگر جذب کند. خریدی که کادر فنی قبول نمی کند و بعید است گل محمدی (در صورت ماندن در پرسپولیس) فرصت های زیادی به او بدهد.

درویش بنا به دلایلی با وجود تذکرات قبلی یحیی مبنی بر دریافت گزینه قراردادش، نه تنها گره گشایی نکرد، بلکه با یک مصاحبه بد، گره کوتاه تری نیز به آن اضافه کرد. تعمیم مشکلات اقتصادی توده مردم به انتخاب سرمربی ای که در عرض چند ماه 3 جام برد، هر اسمی برایش بگذارید مدیریت بحران نیست. چرا نباید قرارداد یحیی تا چند سال آینده تمدید شود؟ آیا پرسپولیس بهتر از او می تواند پیدا کند؟

هیچ کس کامل و معصوم نیست. در اصطکاک هایی که بین درویش و یحیی به وجود آمده، شایسته است به صورت کلی به موضوع نگاه کنیم. صفر و صد را نباید دید. به یک نفر حق نمی داد و دیگری را مجرم می دانست. اما بدون شک اگر امروز به تفاهم پایداری بر اساس احترام متقابل نرسند، این مثلث جام ریبا مانند ده سال پیش به تکه ای از یک خط مخدوش، به کیلومترها از هر برشی تبدیل می شود.
زمانی که هدف نهایی بردن جام حذفی و شاید بردن دربی بود.

چند سال پیش می آید که یک تیم سه گانه می گیرد و در یک ماه دو بار در دربی می برد؟
واقعاً درویش در فوتبالی که تنها منبع درآمدش اسپانسرینگ است، از چه راه دومی می تواند پول آفرینی کند؟ اشتباه نکنیم، یک تیم دولتی و مدیرانی که دولت انتخاب می کند، در بهترین حالت فقط می توانند با روش های نوآورانه خود دچار بحران شوند و البته قراردادهایی را به گونه ای ببندند که بعداً بتوانند تأمین کنند. اگر امروز درویش برود و شخص دیگری بیاید، تفاوتی در «درآمد» پرسپولیس ایجاد می شود؟ پس شاید گل محمدی بهتر از بقیه بداند، با رفتن درویش و آمدن دیگری، هیچ وقت پول اضافی به باشگاه تزریق نمی شود.

یحیی گل محمدی و رضا درویش خواه ناخواه دو ضلع اصلی مثلث قهرمانی بودند. گروه “کژدار و مریز” موفق شد نتایج درخشانی را رقم بزند، بنابراین شروع ترکیب تیم برنده برای کسی منطقی نیست.
درویش می خواهد 20 بزند و یحیی هم برای کاملتر شدن (از لحاظ غیر فنی) نیاز به کمی تغییر دارد.
مشکل مالی پرسپولیس با رفتن درویش حل نمی شود و دانش فنی سرخ ها با از دست دادن یحیی نه تنها بهتر نمی شود، بلکه احتمالاً به سمت صفر هم شتاب می گیرد.

چه اشکالی دارد تیم مدیریتی و فنی که قهرمانی و موفقیت را دو چندان کند؟ بی شک هواداران پرسپولیس جز حفظ ثبات در همه زمینه ها آرزوی دیگری ندارند.
آنها فقط باید به محیط اطراف خود توجه کنند. به این استقلال. فرض کنید امسال تیم فرهاد مجیدی و آجورلو برای سومین سال با هم کار کردند. نه اینکه بعدی ها بد بودند، اما اگر مجیدی فیلش مثل دفعات قبل دبی را در میانه راه نمی خواست، اگر آجورلو می ماند، قطعا آنهایی که 2 سال پیش لیگ برتر را برده بودند، همان ترکیب برد را حفظ می کردند. اما یک ترکیب متفاوت

وقتی تیم های موفق به هر دلیلی سقوط می کنند، این هواداران هستند که بیشترین آسیب را می بینند. پرسپولیس حالا این فرصت را دارد که با ترکیب موفق درویش و یحیی ادامه دهد، دو نفری که حداقل خودشان را در زمین نشان داده اند و بازی را می شناسند. نه اینکه کارشان ایرادی داشته باشد، اما فصل آزمون و خطا را با موفقیت و غنائم پشت سر گذاشته اند و چرا سال ها به آنها اعتماد نکنیم؟

یحیی و درویش می توانند در یک اتاق بنشینند، تند صحبت کنند و سنگ پرتاب کنند، اما همه مشکلات را در یک اتاق رها کنند و به همان مسیر قبلی ادامه دهند.
هیچ مربی بهتر از یحیی برای درویش نیست و هیچ مدیری با کوله باری از درویش منتظر یحیی و تیمش نیست.

مهدی طاهرخانی