پرطرفدارترین سریال فوتبال دنیا شما هم ببینید!

در فصل سوم، کلیشه های نتفلیکس مانند توجه بیشتر به شخصیت های رنگین پوست، تاکید بر نقش زنان قوی و… در برنامه گنجانده شد که بی دلیل به شخصیت های خاصی دیکته می شد. نکته جالب در قسمت دهم و جدید فصل سوم شعاری بودن آن است. این قسمت ممکن است به سفارش دولت انگلیس و یا حتی با توصیه و حمایت مالی یوفا برای حمله به پروژه سوپر لیگ اروپا باشد که باشگاه های رئال مادرید، یوونتوس و بارسلونا در حال پیگیری آن هستند و قصد دارند با تشکیل لیگ درآمد بیشتری کسب کنند. از باشگاه های مطرح اروپایی مخالفان این پروژه آن را نابود کننده باشگاه های کوچک و لیگ های ملی کشورها می دانند.
دولت های انگلیس، فرانسه و اتحادیه فوتبال اروپا رهبران حریفان سوپرلیگ هستند. یوفا این را در تضاد با منافع خود می بیند. در جدیدترین قسمت، تد لاسو، مالک زن باشگاه ریچموند، علیه سوپرلیگ سخنرانی می کند. میلیاردر سیاه پوستی که در فوتبال دست به کارهای بدی می زند، به عنوان اسپانسر لیگ جدیدی به نام «آکوفو»، مالکان و مدیران سابق چند باشگاه بزرگ را گرد هم می آورد تا این پروژه را برای آنها توضیح دهد. در این زمان، مالک ریچموند، که سایر مدیران و روسای پشت میز را پسر مدرسه ای می بیند، موفق می شود آنها را علیه لیگ آکوفو برگرداند. این قسمت آنقدر جذاب و سطحی است و مانند نظرات کاربران عادی شبکه های اجتماعی است که موهای شما را سیخ می کند.
ربکا در ملاقات با مالکان مسن باشگاه های بزرگ نقل می کند که وقتی شوهر سابقش که به عنوان مالک وستهام نیز در این جلسه حضور دارد، کودک بود، او نمی توانست برای بازی ها بلیت بخرد و برای تماشای یواشکی وارد استادیوم می شد. بازی تیم ریچموند یک بار نگهبان ورزشگاه او را گرفت و کتک زد و بیرونش کرد. این بچه – روپرت – بعداً ثروتمند می شود و اولین کاری که می کند این است که باشگاه ریچموند را می خرد تا دیگر مجبور نباشد مخفیانه وارد بازی های آن تیم شود. ربکا در این سخنرانی به این نتیجه می رسد که فوتبال متعلق به اقشار ضعیف و ضعیف جامعه است و از نظر اقتصادی نمی توان آنها را مجبور به تماشای مسابقات فوتبال کرد.
با تمام این اوصاف، سریال Ted Lasso می تواند در هر قسمت لحظات مفرح و شادی را برای بینندگان فراهم کند. وقتی سریال تمام می شود، حس خوبی در مخاطب ایجاد شده است که انگار از یک مسابقه فوتبال جذاب یا یک قرار دوستانه دلپذیر بیرون می آیند.

قسمت های فصل سوم طولانی تر از فصل های قبلی هستند. هر قسمت حدود یک ساعت طول می کشد. این سریال ایرادات فوتبالی زیادی دارد، اما به دلیل شخصیت ها و داستان های فوق العاده اش، دوست داشتنی است. فوتبال در واقع پس زمینه داستان ها و روابط بین افراد است. به عنوان مثال، چرا یک باشگاه لیگ برتری فقط 1 سرمربی و 2 کمک مربی و فقط 1 مدیر ورزشی و 1 مدیر خرید دارد؟ در مورد آنالیزور، ماساژور، دستیاران متعدد، کادر مدیریت و خدمات و غیره اطلاعاتی در دست نیست. 3 مربی در طول بازی نزدیک خط تماس می ایستند. صحنه های فوتبال اگرچه در مقایسه با صحنه های مشابه بد نیست، اما همچنان ابتدایی هستند. سرعت صحنه های فوتبال کند است. بیشتر از فرمول قدیمی فیلم های ورزشی پیروی می کند که در آن تیم ابتدا عقب می افتد و سپس بهبود می یابد، اما در برخی موارد این کلیشه شکسته می شود.
در این سریال شخصیت هایی مانند روی کین، گری لینهکر، زلاتان، مورینیو و… موضوع شوخی هستند زاوالا با همان ترس و خودخواهی بازیکنی شبیه زلاتان است. ناتان پیشاهنگی است که به مربیگری ارتقا می یابد و مدل مو و رفتار مغرور او شبیه مورینیو است که مربیگری را به عنوان مترجم بابی رابسون در بارسلونا آغاز کرد و به عنوان سرمربی ارتقا یافت. روی کنت بازیکن بداخلاق و بد دهنی مثل روی کین است که اول کارشناس تلویزیون می شود و بعد کمک مربی می شود و…