این روزها کمتر از مسابقات لیگ برتر می نویسیم. به عبارت دقیق تر، اتفاقات فوتبال ایران دیگر هیچ چشم و نوری را روشن نمی کند. ناگفته نماند که قهرمانی جذابی نداریم و نتایج تیم ملی در جام ملت ها هم چشم نواز نبوده است. بنابراین دلیلی ندارد که فوتبال داخلی «چشم» را خیره کند.
البته پرسپولیس و استقلال چند هفته ای است که در رقابتی گردن و گردن سرگرمی هستند. جواد نکونام سرمربی تیم شد; اسمار جایگزین شایسته ای برای یحیی گل محمدی است اما هیچ کدام از این امتیازات جای فوتبال بی عیب و نقص و جذاب را نمی گیرد و در لیگ برتر شاهد فوتبال چه کسانی هستیم؟
پرسپولیسی ها به فکر پاسخگویی به استقلالی ها هستند. نکونام در نشست خبری بدون نام و نشانی مدعی شد که همه خواهان شکست استقلال هستند. این پیام مستقیم او به هواداران است! پرسپولیس شاکی است. استقلال به دنبال ادعای کرامت است. کمیته انضباطی وارد عمل شده و برای متخلفان مجازات در نظر می گیرد. اما کسی متوجه نمی شود و مصاحبه ها و بحث های بیهوده ادامه دارد.
در چنین قهرمانی که اکثر مسابقات را نمی توان بیش از 20 دقیقه تحمل کرد، چگونه می توان به تشکیل تیم ملی قدرتمند امیدوار بود؟ لیگی که بحث عمیقی را در مورد رنگ پیراهن تیم ها آغاز می کند و باعث می شود پیراهن های سفید و مشکی به محل بحث تبدیل شود، قطعا نمی تواند سازنده باشد. لیگی که بهترین بازی هایش را «بکش، بکش و بزن» نمی تواند بازیکنان مثمر ثمری برای تیم ملی فراهم کند که ایران را به مرحله مقدماتی جام جهانی برساند. این لیگ اساسا دوست داشتنی نیست. برای تماشای بازی های بچه ها در لیگ ما باید اعصاب فولادی داشته باشید.
به طور خلاصه، افرادی که در چنین لیگی کار می کنند و حقوق می گیرند، قرار است حرفه ای باشند. اینجا تنها چیزی که دیده نمی شود حرفه ای بودن است. این لیگ لیگ فخر فروشی و اتلاف وقت است. این!
بیشتر بخوانید: عربستان به دنبال قهرمانی در جام جهانی است و در اینجا مبارزه برای پیراهن مشکی آغاز می شود