یکی از دلایل اصلی برگزاری لیگ در سراسر جهان، معرفی استعدادهای جدید و حمایت از تیم های ملی است. فوتبال مختص جوانان است و هرکس بخواهد با این جبر طبیعت مخالفت کند، بازنده است.
در حال حاضر تیم ملی ما به شدت نیاز به تجدید قوا دارد اما می بینیم که عملکرد لیگ برتر به گونه ای نیست که مربیان بتوانند ستاره های سرشناس اما بی انگیزه را کنار بگذارند و به جوانان میدان بدهند. پس چرا؟
در بیست و چهارمین دوره نقل و انتقالات قهرمانی هستیم. فصل جذابی که در آن باشگاه های بزرگ و مدعیان قهرمانی همیشه رقابت فشرده ای برای انتخاب ستاره ها داشته اند. در سال های اخیر تعداد بازیکنان در بازار نقل و انتقالات زیاد بود و هواداران تیم های بزرگ بر سر اینکه کدام بازیکن را بخرند با هم بحث می کردند.
اما به سال های اخیر نگاه کنید، جایی که شکل و ماهیت رقابت تیم های بزرگ تغییر کرده است. الان از خیلی اسم ها خبری نیست. سال به سال تعداد پدیده های لیگ برتری کمتر می شود، پدیده های جوانی که استقلال، پرسپولیس یا سپاهان برای آنها رقابت می کنند.
الان نگاه کن؛ مهدی لیموچی، محمدحسین اسلامی و جواد آقاپور تنها بازیکنان جوان و باهوش فصل قبل هستند که باشگاه های بزرگ رقیب ما هر ساعت یک چهره جدید می سازند تا آنها را منحرف کرده و با هم رقابت کنند!
اگر ایران کشوری کوچک و بدون استعداد بود، برای تیم های بزرگ ما قابل قبول بود که فقط برای سه نفر رقابت کنند، اما وقتی می دانیم منشاء استعدادها همین است، واقعاً چرا باید به جایی برسیم که همه تیم های ما فقط برای سه نفر بجنگید؟ سه نفر؟
داستان نیم فصل هم همینطور بود. هر دو می خواستند محمدجواد محمدی مرد بزرگی باشد. اگر به سال های اخیر نگاه کنیم، مدعیان پیراهن تیم های بزرگ مدام در حال کاهش بوده اند. نتیجه این می شود که بازیکنان پیر و بی انگیزه هستند، تیم های بزرگ را به خدمت می گیرند و با وجود قرارداد، حقوق خود را افزایش می دهند….
البته یک یا چند دلیل نمی تواند برای بررسی پدیده های بزرگ اجتماعی کافی باشد. چرخه دلالی، دشواری ورود استعدادهای جوان به رقابت‌های حرفه‌ای و ترس از مربیان نتیجه‌گرا از میدان دادن به جوانان، همگی دلایلی هستند که کاهش پدیده‌ها را در هر فصل لیگ برتر توضیح می‌دهند.
اما سوال اینجاست که چه کسی باید به این روند پر از باخت پایان دهد و دردناکتر از آن، مربیان تیم های بزرگ ما را منشا کار قرار دهند که به اهمیت حضور جوانان در زمین و میدان اعتقادی ندارند. فقط دنبال پول برای خریدن آنها
جواد نکونام فصل گذشته هیچ زمینی برای سامان تورانیان یا محمدرضا خالدآبادی که تنها بازیکنان زیر 23 سال بودند، نگذاشت! یحیی گل محمدی در آن سال ها فقط به محمد عمری میدان داد و از این نظر سپاهان و مورایس خیلی بهتر بودند و امروز تیم ملی از آریا یوسفی و محمدجواد حسین نژاد سود می برد.
البته ما مربیان زیادی داریم که به جوانان میدان می دهند، اما اینجا صحبت از تیم های بزرگ و رقابتی است. آنها که اغلب با هدف تضعیف حریف بازیکن می خرند و کاری به آینده این جوان و سرنوشت فوتبال ایران ندارند!
بیشتر بخوانید: شرط پرسپولیس برای درویش; اول پول بعد تمدید قرارداد