باشگاه استقلال به هلدینگ خلیج فارس واگذار شد و فرشید سمیعی به عنوان مدیرعامل موقت جایگزین علی خطیر شد. از آن روز تا امروز نه مدیرعامل رسمی شده و نه حق امضا دارد!
قرار بود اعضای هیات مدیره از سوی هلدینگ تعیین شوند اما این جلسه هنوز تشکیل نشده است. نتیجه: در استقلال همه نام سردار شهریاری را می شناسند و او نه مدیرعامل است و نه رئیس هیئت مدیره!
حالا در این شرایط حساس فصل نقل و انتقالات هر روز اخبار و پشت صحنه منتشر می شود. البته استقلال نمی تواند دست به کار شود و از رقبای خود عقب بماند، اما سوال اصلی این است که چه کسی به نمایندگی از این باشگاه با بازیکنان و مربیان مذاکره و قرارداد می بندد؟
در همین مدت 10 روزه دو خبر نگران کننده از استقلال در فضای نقل و انتقالات منتشر شد. خبری که نه تکذیب شده و نه تکذیب! اولین خبر این بود که باشگاه برای تسهیل مذاکرات با فدریکو پاستورلو، وکیل استراماچونی، 100 هزار دلار به یک واسطه داده است! آیا ارسال ایمیل اینقدر هزینه دارد؟
اگر قرار بود طرف مقابل استراماچونی را متقاعد کند که حضوری ملاقات و مذاکره کند، این اتفاق نیفتاد! کجای دنیا باید پول بدهیم تا به کسی پیشنهاد بدهیم؟ اینقدر زیاد است؟ اگر این پول پرداخت شد چرا چیزی داده نشد؟ همه می دانیم که استقلال و آسترا آخرین گزینه برای یکدیگر هستند، چرا و چگونه این را نمی دانستند؟
بعد از آن گفته شد که باشگاه استقلال به دنبال بازپس گیری این پول است، اما جالب اینجاست که به دنبال وجدان و علم این دلال بودند! حالا که قضیه حل نشد بیا پول را پس بده! چیز خنده دارتر از این سراغ داری؟ دلالی که اسمش ریش است! چگونه و چگونه قراردادی را امضا کردید که در آن طرف 100000 دلار گرفت و هیچ کاری نکرد؟
ما همچنان منتظر تکذیب این خبر بودیم اما حالا خبر جدیدی آمده است. سیدحسین حسینی پس از یک فصل درخشان مانند سال گذشته در خانه ماندگار شد و ادعا می شود با وجود درخواست نکونام امکان تمدید قرارداد وجود ندارد. هواداران خوششان نیامد و خلاصه هر روز دعوا و جنجال و هیاهو می شود اما در این میان خبر رسید باشگاه با ودران کیوسفسکی از بوسنی قراردادی الزام آور امضا کرد که حتی اگر آنها او را نمی خواهید، آنها باید به طور کامل به او پرداخت کنند!
چطور ممکن است چنین رفتاری در یک باشگاه حرفه ای اتفاق بیفتد و روی هیچکس تاثیری نداشته باشد؟ این پول همه به دلار خزانه داری می رود، چرا هیچ کس مسئولیت این تصمیمات را بر عهده نمی گیرد؟ چطور توانستید بدون هماهنگی با سرمربی یک دروازه بان خارجی بخرید؟ اگر جواد او را مثل محمد منترز پارسال نخواهد چه می شود؟
آیا این بدان معناست که کسی در این مجموعه وسیع و طولانی – که تعاملات بین المللی زیادی دارد – نمی دانست که ارسال یک پیشنهاد رسمی و امضای قرارداد با دروازه بان بوسنیایی یک قرارداد الزام آور است؟ حالا اگر نکونام فصل گذشته او را مثل منتظر محمد نخواهد، تکلیف چیست؟
تصور کنید وقتی این گاف های بزرگ در 10 روز در قراردادهای فوتبالی کمتر از یک میلیون دلار اتفاق می افتد، داستان قراردادهای چند میلیونی پتروشیمی را کرم الکتبین می نویسد! و چقدر باید خوشبین باشیم که در این شرایط به موفقیت استقلال امیدوار باشیم!