امباپه، جانوری مغرور، بی عدالت و شکست ناپذیر

به گزارش “مجله اخبار فوتبال”، آنچه در مدارس فوتبال به بچه ها یاد می دهند این است که راحت بازی کنند نه پیچیده. پاس دادن، تمرکز کنید، توپ را به درستی لمس کنید و به جلو حرکت کنید. ما در عصری مدرن هستیم، پر از آموزش های متنوع، که در آن آزادی سرخوشانه و خودخواهی وحشتناک انسانی دیگر مجاز نیست. قدیم ها از آزادی سرودند، اما قدیمی ها مرده اند.

اما فوتبال با ما می ماند، دیگر همه چیز مثل قبل نیست، اما خدا را شکر. بسیاری از مردم می گویند ورزش برای سلامت جسمی و روانی مفید است، اگرچه امروزه در ورزش حرفه ای گاهی اوقات به جایی می رسد که سلامت جسمی نیز به خطر می افتد.

ما ستاره های ورزشی داریم که مرزی بین قبل و بعد ایجاد می کنند و کیلیان امباپه هم همینطور است. صدای انفجار در وسط بازی می آید و همه چیز را به اطراف می کشاند، گویی یک دست غول پیکر چمن ها را به سمت دروازه کج می کند.

ظهور یک نابغه

از زمان اولین حضورش در موناکو، او کیفیت تحریک آمیز نوابغ را نشان داده است. فوتبالیستی خارج از آداب و رسوم و اخلاق، مانند حیوانی پاک، خودخواه و دمدمی مزاج است و قرار نیست وقتش را با طلب بخشش تلف کند. او همان کاری را می‌کند که بچه‌ها در خیابان انجام می‌دهند: توپ را می‌گیرد و حتی به پدرش پاس نمی‌دهد. او نمی‌خواهد این درخشش دوران کودکی را که ما می‌خواهیم در مدرسه، در آکادمی، به‌ویژه در اسپانیا، در قوانین اخلاقی که قرن‌ها تحمیل شده است، نگه داریم، از دست بدهد و این کار را نکرده است.

امباپه فوتبالیست به دنیا نیامد، او یک ستاره متولد شد. یک ماده خام که به طور باورنکردنی مستقیماً به قلب رویاهای ما می رود. از هیولایی که در موناکو دیدیم تا امباپه فعلی، تکامل اندکی وجود داشته است. امباپه مانند یک دنباله دار در ذهن مادریدی ها وارد شد.

تصور اینکه او یک ستاره رئال باشد کار سختی نبود. اولین حرکات او در زمین همه را به یاد رونالدو و ترسی که به حریفان می داد می انداخت. مثل یک شکارچی در مستند حیات وحش که در یک ثانیه شکار را می گیرد. باید تکرار را تماشا می کردید تا ببینید چه اتفاقی افتاده است. به نظر می رسد کیلیان در یک ضد حمله مداوم زندگی می کند. اما ظاهر او مانند کریستیانو شاعرانه نبود. سرد مثل همه چیزهایی که از آن متنفریم.

رئال مادرید در سال 2017 فقط خود را یک ابرقدرت می دانست. فقط یک لیونل مسی توانست از چنگ رئال فرار کند و ستاره های بزرگ دیگر با اشاره ای به رئال کشیده شدند.

امباپه جوان نیز بخشی از آن بود. چیزی در لبخند غیرشخصی و اشتیاق او هنگام گلزنی وجود داشت که او را شایسته این شوت کرد: او برای بازی در رئال مادرید به دنیا آمد.

اما نه، او پاری سن ژرمن را انتخاب کرد. بالاترین مقامات فرانسوی او را به سمت پاریس هل دادند. قیمت آن 180 میلیون یورو است و هواداران رئال مادرید کمی ناامید شدند و دچار یک عضو قطع شدند که هرگز نداشتند. آه، وای به حال کیلیان، اما او یک روز به سانتیاگو برنابئو باز خواهد گشت. این افکار که به هواداران رئال مادرید مربوط می شد، تابستان بعد قوت گرفت. از آنجایی که قرار بود هر تابستان تابستان امباپه باشد، باشگاه چیزی در مورد جذب امباپه نگفت، این رسانه ها بودند که با ناخودآگاه رئال و هوادارانش، همه توهمات و در رویاها بازی می کردند.

این بچه بازی بی پروا چطور شد؟

در دو طرف میدان، او با سرعت مافوق صوت ظاهر شد. و این سرعت او را از کنترل و دقت در ارسال پاس های خاص دور کرد. اینها نقاط ضعف دوران جوانی او بود، اما او پایه های فوتبال را داشت: گل به عنوان غریزه، فیزیک بدنی، حرص و آز و آن آرامش حیرت انگیز کسی که طوفان را پشت سر می گذارد.

اما امباپه سال ها در پاری سن ژرمن بوده و در تمام این سال ها اثری از او در فوتبال اروپا نیست. تمام خاطراتش به جام جهانی 2018 و 2022 برمی گردد. اولین بار قهرمان و دومین بار نایب قهرمان.

او همزمان با نیمار به پی اس جی آمد. شعبده بازی که از توپ ها تغذیه می کند. نابغه ای عاشق خودش. امباپه در ابتدا که مجذوب استعداد این بازیکن برزیلی شده بود، سعی کرد از او تقلید کند. نیمار هر مسابقه را به یک سیرک تبدیل می‌کند و حریفانش را مسخره می‌کند، اما امباپه در لیگ دیگری بود. این دو بازیکن هستند که برای دریاهای مختلف ساخته شده اند. بنابراین بازی PSG عجیب و غیر منطقی بود زیرا دو چهره بزرگ آن در فضاهای جداگانه زندگی می کردند. با وجود استعداد نیمار، تهدیدی که وجود داشت همیشه تهدید کیلیان بود. پاریس نمی دانست چگونه از این دو ستاره حداکثر بهره را ببرد، اما در تیم ملی دشان می دانست امباپه را در کنار ستاره هایش قرار دهد.

دو جام جهانی

وقتی امباپه مقابل آرژانتین بازی کرد (4-3 جلو افتاد)، فوتبال را به دو نیم کرد. فرانسه با امباپه چیز دیگری بود و آبی ها به راحتی قهرمان می شوند. فرانسه در هر موقعیتی ابزار لازم برای قهرمانی را داشت. در این دیدار مقابل آلبی سلسته، دیداری که امباپه کاری شبیه به مارادونا با انگلیسی ها انجام داد. در یک گردباد از منطقه، او توپ را در اختیار می گیرد و با حرکتی که خارج از درک چشم انسان است، در فضا سفر می کند. شاید به همین دلیل است که هواداران رئال او را به خاطر تمام بی ادبی هایش بخشیده اند و همچنان جلوی نامش می نویسند.

چهار سال بعد جام جهانی به صحرا می رسد. امباپه همان است و در عین حال تغییر کرده است. به نظر می رسد یکسان است، اما قابلیت های فنی آن نزدیک به کامل است. کنترل های او بهتر شده است، اما او هرگز یک بازیکن شاعر نیست. باید بدانید که او نقشه بردار است نه آرایشگر. مهم نیست که او کجا توپ را در اختیار دارد. همه تعظیم می کنند. در چندین ناحیه به طور همزمان در عرض میلی ثانیه ظاهر می شود. توپ مغناطیسی نیست، اما نزدیک شدن به آن زیر پای امباپه غیرممکن است. هاله او برتر از همه کسانی است که توپ طلا را نبرده اند. نزدیک تر از همیشه به کریستیانو رونالدو که سه قهرمانی متوالی لیگ قهرمانان اروپا را برای مادرید به دست آورد. کیلیان تمام تلاشش را کرد و فرانسه را به فینال رساند اما این بار قهرمانی از او دور شد.

و حالا امباپه در رئال

ما در مورد امباپه صحبت نمی کنیم. ما در مورد امباپه در رئال مادرید صحبت می کنیم. در تیمی که وینیسیوس و رودریگو نیز در آن حضور دارند، حتی بلینگهام هم بازیکن است. رو به رو، توپ ها و تاکتیک های جدیدی برای کشف وجود خواهد داشت. زمین بازی گاهی بزرگ است، گاهی اوقات بزرگ می شود، اما با این بازیکنان کوچک خواهد بود زیرا می توانند بدون زحمت فضا و زمان را خم کنند.

امباپه در بازی رفت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان 2022 مقابل رئال گلی به ثمر رساند که نشان از درخشش و پیشرفت او داشت. او در آخرین دقیقه دیوانه وار جلوی خط دفاع مادریدی ها سر خورد و با ضربه ای مرگبار از روی کورتوا عبور کرد. همان ویژگی هایی که از یک مهاجم واقعی انتظار داریم. مادریدیستاها هم شیفته و هم افسرده بودند. آنها صبورانه منتظر بازگشت امباپه به برنابئو بودند. عذاب دیدن امباپه که برنابئو را خراب می کند. دقیقه 70 کیلیان در برنابئو طوفانی بود، او کسی است که صحبت می کند و به دروازه رئال حمله می کند. او دو گل نیز به ثمر رساند (یکی از آنها مردود اعلام شد). امباپه شکارچی است که قبل از کشتن طعمه خود با آن بازی می کند اما همه چیز تغییر کرده است. غرش کریم و مودریچ، فوران گدازه برنابئو و پاری سن ژرمن به مجسمه های نمکی تبدیل شد. امباپه هم همینطور.

امباپه افتخار می کند و همیشه از جنجال های بازی فاصله گرفته است، گویی فوتبال تنها یکی از علایق او بوده و مهم ترین آن نیست. او با غم و ناامیدی بازی نمی کند. اکنون می توانیم او را در کنار وینیسیوس، نسخه جدید کهکشانی ها ببینیم. ما یک تیم دیوانه می خواهیم، ​​نامتعادل مانند دنیا و ناعادلانه مانند زندگی. و دوباره امباپه

منبع: المحرمانه