ما در مورد کیفیت فنی اکثر بازیکنان و مربیانی که به فوتبال ایران آمدند بحث می کنیم و این انتقاد همچنان پابرجاست که بسیاری از این خارجی ها چیزی به فوتبال ما اضافه نکرده اند و الگوی خوبی برای جوانان ما نیستند. بازیکنان و مربیان خارجی از سراسر جهان از نظر فنی باید چندین سر و گردن از نیروهای داخلی بلندتر باشند. آنها یک وظیفه کوتاه مدت دارند: کمک به تیم هایشان برای کسب جام ها و یک وظیفه بلند مدت: کمک به توسعه فوتبال در کشور. اما فوتبال فقط تکنیک نیست. بازیکنان فوتبال الگوی میلیون ها جوان در سراسر جهان هستند و رفتار آنها در داخل و خارج از زمین بسیار بیشتر از کیفیت فنی آنها قابل مشاهده است.
کشورهای در حال توسعه ای مثل ما باید اصول حرفه ای بودن را بیاموزند تا در همه زمینه ها از جمله فوتبال پیشرفت کنند و بازیکنان و مربیان خارجی باید با رفتار و گفتارشان در داخل و خارج از زمین الگوهای خوبی برای ما باشند. ببینید این دو فاکتور چقدر می توانند به هم نزدیک باشند، معمولا بازیکنان یا مربیانی که از نظر فنی کیفیت قابل قبولی دارند نیز از نظر رفتار و اصول حرفه ای بودن الگوهای خوبی هستند. به دو بازی بزرگ در هفته 25 نگاه کنید که نمونه بارز این بیانیه است. تراکتور و استقلال در تبریز و پرسپولیس و سپاهان در تهران بازی را با همان نتیجه ابتدایی به پایان رساندند. جایگاه این چهار تیم در رده های اول و چهارم جدول رده بندی قبل و بعد از بازی ثابت ماند و به نظر می رسد نه خانی رفت و نه خانی آمد، اما همه چیز به تکنیک، امتیاز و پیروزی یا شکست نیست. .
در دو مسابقه مهم فوتبال ایران نکات فنی قابل توجهی وجود نداشت. همه چیز در حاشیه بود و دعوا، درگیری و دعوا، صحنه های زشت، اما در میان این آشفتگی، عملکرد خارجی های این چهار تیم محسوس بود. بیشترین ثروت فوتبال ایران از لحاظ فنی و انفرادی در این چهار تیم جمع شده است و تقریباً همه بازیکنان چه جوان و چه باتجربه در این دو مسابقه رفتار مشابهی داشتند. یعنی خیلی از بازیکنان باتجربه بزرگی که سابقه ملی دارند، زمین های بزرگ بین المللی را دیده اند و سال ها در بالاترین سطح فوتبال ما بازی می کنند، ضعف خود را نشان داده و اسیر جو و هیجانات شده اند. مسابقه. در این بازی، کوچکترین ها نیز به این ورطه افتادند و از ارائه مستقیم توانایی های فنی خود منع شدند.
هیچ کس نمی تواند کیفیت فنی و حرفه ای قابل قبولی را در شغلی نشان دهد که تعادل روحی و عصبی خوبی نداشته باشد. قبل از بازی، بازیکنان باید بتوانند اعصاب خود را کنترل کنند تا به تیم خود در زمین کمک کنند. عملکرد بزرگان باتجربه این چهار تیم از روزبه چشمی در استقلال تا شجاع خلیل زاده در تراکتورسازی، از امید عالیشاه کاپیتان پرسپولیس تا رامین رضاییان با کوله باری از تجربه بین المللی از حسین کنعانی زادگان تا سیاوش را تماشا کنید. یزدانی، همه بازیکنان بزرگ و معروف با سابقه کاپیتانی تیم های بزرگ در پست های مختلف زمین، به یک اندازه عصبی بودند و نتوانستند قدرت خود را به نمایش بگذارند!
نقش بازیکنان جوان مشخص است، آنها جوان و کم تجربه هستند و یکی از آنها مانند کانون توجهات که تجربه بین المللی بیشتری نسبت به سایر بازیکنان جوان دارد، در دام انحراف از داستان قبل می افتد شروع مسابقه! و انگار کسی نیست که این جوان را راهنمایی کند، چند بار باید گزیده شوی؟ در این شرایط به عملکرد خارجی های این چهار تیم نگاه کنید؛ ریکاردو آلوز و گوستاوو در تراکتورسازی، بلانکو در استقلال، حنانوف و گابلسیانی و اورونوف در پرسپولیس و دابو در سپاهان که با آرامش و استادی بیشتری نسبت به سایر بازیکنان تیم خود یا تیم رقیب کار کردند و به همین دلیل موفق به کسب امتیاز شدند. امتیاز قابل قبول . وحدت حنان اف که اصلا نگذاشت جای خالی دانیال اسماعیلی فر احساس شود.
خارجی ها برنده این چهار مسابقه مردان و حرفه ای بودند که با وجود باقی ماندن در مسابقات بدون گل، حداقل نمره شخصیتی و رفتاری را کسب کردند.
بیشتر بخوانید: رویای دهه 70 از استقلال آمد و فرصت ویژه استقلال/پرسپولیس/نکونام برای شکستن رکورد مجیدی.