داستان بازیکنی سخت کوش و متواضع که الگوی بچه های شهر محل تولدش شد/ از بازی روی بتن تا رسیدن به آبی پوش.

پیسو همچنین معلم مدرسه ای در منطقه کلرمن بود، محله ای محبوب با جمعیت زیادی از مهاجران. اندیایی گفت: “پدران ما کارگران کارخانه بودند. مردم با پیشینه های مختلف با هم زندگی می کردند و خونگرم و سخاوتمند بودند. ما دوستان پرتغالی، ترک، الجزایری، مراکشی، موریتانیایی داشتیم. جامعه سنگالی ما تنگاتنگ بود و ما مانند یک بزرگ بودیم. خانواده.”

محمدو آندیای، دوست دوران کودکی کالیدو کولیبالی، گفت: من و کالیدو از 5 سالگی همدیگر را می شناسیم. ما همیشه بعد از مدرسه فوتبال بازی می‌کردیم. زمین خوردن خیلی دردناک بود اما بعد از مدتی عادت کردی. پشت خانه او زمین فوتبال درست کردیم و به جای گل از سنگ های بزرگ استفاده کردیم. بعداً کالیدو نماینده کلاس در مدرسه شد و درخواست کرد که یک درب مناسب در زمین بازی داشته باشیم و این درخواست را دریافت کردیم.

ساکنان سن دنیس با غرور و شادی شاهد پیشرفت کولیبالی بودند. در سال 2015، کولیبالی شهروند افتخاری سنت دنیس شد. آندیای می‌گوید که دوستش همه چیز را مخفی نگه می‌دارد، به جز کمک به باشگاه، پروژه‌های توسعه مالی در سنگال و نقش اصلی او در مبارزه با نژادپرستی در فوتبال.

داستان بازیکنی سخت کوش و متواضع که الگویی برای شهر محل تولدش شد / از بازی روی بتن تا رسیدن به آبی پوش

پیسو گفت: “بسیاری از بچه ها پیراهن شماره 26 کولیبالی را در ناپولی می پوشند و افراد زیادی بازی های او را از تلویزیون تماشا می کنند.” مطمئنم در مورد چلسی هم همینطور خواهد بود. او نماد بسیار مهمی برای کلرمن و ساندی به طور کلی است.

اندیایی می گوید که این انگیزه دوستش برای موفقیت، هم به عنوان یک فوتبالیست و هم به عنوان یک دانش آموز ممتاز شد. کولیبالی در حالی که برای تیم اول بزرگسالان باشگاه در لیگ منطقه ای بازی می کرد، به سختی درس می خواند و در فکر تبدیل شدن به یک معلم ورزش بود. اندیایی گفت: کالیدو جوان ترین بازیکن تیم اصلی بود، گاهی برای شرکت در تمرین یا مسابقات مجبور بود در مدرسه یک یادداشت باشگاهی را نشان دهد تا بتواند تعطیلات مدرسه را بگیرد. آنچه او از آکادمی متز با یک رژیم غذایی متعادل، تمرینات اضافی و هرگز تا دیروقت بیدار نماند، یاد گرفت. “من اغلب برای تماشای مسابقات از تلویزیون به خانه او می رفتم و او معمولا قبل از پایان نیمه اول به خواب می رفت.”

داستان بازیکنی سخت کوش و متواضع که الگویی برای شهر محل تولدش شد / از بازی روی بتن تا رسیدن به آبی پوش

کولیبالی با پیوستن به تیم جوانان SR SND به سرعت شروع به درخشش کرد. مربی فیلیپ پیزو اولین بار در هشت سالگی کولیبالی را دید و گفت: “حتی در آن سن او رئیس خط دفاع و کل تیم بود. تمام تصمیماتی که گرفت درست بود و با اقتدار به آنها نزدیک شد.” وقتی مسابقات او را از تلویزیون تماشا می کنم، همین ویژگی ها را در او می بینم.”

اندیایی گفت: کالیدو الگویی برای بازیکنان جوان شهر ما است. او نشان داده است که با پشتکار و اعتماد به نفس می توانید به آرزوهای خود برسید. وقتی در تعطیلات به کلرمن برمی گردد، همیشه برای جوان ترها در دسترس است، صحبت کنید. به بچه ها، قهوه بنوشید و بازی ها را تماشا کنید.”

کالیدو کولیبالی، جدیدترین بازیکن خط دفاعی چلسی، در کودکی به جای تیرک دروازه از سنگ استفاده می کرد. دوست دوران کودکی او، محمدو آندیایه، خاطرات خوبی از دوران کودکی خود در سن دنیس، شهری صنعتی در شمال شرقی فرانسه دارد.

داستان بازیکنی سخت کوش و متواضع که الگویی برای شهر محل تولدش شد / از بازی روی بتن تا رسیدن به آبی پوش



سرویس اخبار فوتبال خارجی

پسرها در سال آخر دبستان در کلاس پیسو بودند. در تابستان 2002، فرانسه برای دفاع از عنوان قهرمانی خود در جام جهانی در زمین خود به خاور دور سفر کرد و در بازی افتتاحیه خود مقابل یک کشور غرب آفریقا حیرت زده شد. پیسو گفت: “بازی فرانسه و سنگال صبح به وقت فرانسه بود و ما در مدرسه بودیم. پشت کلاس تلویزیونی بود که از آن مستند پخش می کردیم. کالیدو و محمدو خوشحال شدند که گفتم می رویم. برای تماشای فوتبال. به کالیدو گفتم: فرانسه 5 – سنگال 0. اما سنگال 1-0 پیروز شد و آنها بسیار خوشحال بودند.”

اما زمانی که متز متوجه اشتباه خود شد و دوباره با او تماس گرفت، کولیبالی در آماده باش کامل بود. او به باشگاه “خنک” بلژیک رفت. یک کارخانه استعدادیابی که کوین دی بروین و تیبو کورتوا را نیز تولید می کرد. او سپس هشت فصل را در ناپولی گذراند و به احیای این باشگاه کمک کرد و همچنین در چندین موقعیت به عنوان بهترین مدافع سری آ انتخاب شد.

نزدیک به 20 سال بعد، محمدو و بقیه جامعه سنگالی کلرمون بزرگترین لحظه کولیبالی را جشن گرفتند. کاپیتان کشورش در اولین جام ملت های آفریقا در فوریه. اما راه جلال دست اندازهای زیادی داشت. متز که در 13 سالگی با کولیبالی قرارداد بست، در 16 سالگی او را آزاد کرد.