تقریبا هیچ کارشناس فوتبال ایران وجود ندارد که نحوه بازی استقلال با جواد نکونام را تایید کند. حتی دوستان نزدیک او که جلوی سکوها بدون اشاره به نکونام از حمایت سرمربی استقلال صحبت می کنند، در گفتگوهای خصوصی اذعان می کنند که این سبک بازی شایسته تیم بزرگ استقلال نیست…
جواد نکونام فصل گذشته درگیری های زیادی خارج از زمین داشت اما کارشناسان به ضعف های فنی او در زمین نیز اشاره کردند. نقاط ضعفی که باید توسط دستیاران و کادر قوی انتخاب شود تا بتوان آنها را برطرف کرد اما هر بار که این انتقادات از سوی نکونام وارد می شد، همه مشکلات را به مسائل حاشیه ای نسبت می داد! هر اتفاقی که افتاد آمده و رفته است. استقلال جام نبرد، علی خطیر هم اخراج شد تا نکونام امسال بهانه ای ندارد. مالکان جدید از ابتدا از هر طرف شنیدند که از نکونام می خواهند تیم فنی خود را تقویت کند.
تا دو روز پیش همه فکر می کردند که نکونام یک مربی تهاجمی از اسپانیا یا یکی از کشورهای اروپایی بیاورد و طراحی تمرینات و تاکتیک ها را در قسمت تهاجمی به او بسپارد، مثل اینکه فرهاد مجیدی در مسابقات قهرمانی این کار را انجام داد. فصل در استقلال این کار را کرد. مجیدی خودش بازیکن هجومی بود و استقلال در زمان خودش مشکلی برای گلزنی و گلزنی نداشت. مشکل استقلال در قسمت دفاع بود که فرهاد مجیدی با به خدمت گرفتن گابریل پین سرمربی ایتالیایی این مشکل را حل کرد و بدون باخت قهرمان شد.
در دنیای امروز هیچ سرمربی به تنهایی نمی تواند یک تیم را به موفقیت برساند. مربیان معروف و تیم های بزرگ کادر مربیگری قوی دارند. جواد نکونام با کمیت زیاد و البته کیفیت بالا، در حالی که در ایران فقط کمیت مهم است، لشکری از دوستانش را هم با خود به استقلال آورد. اما اگر به کیفیت نگاه کنیم، دستیاران جواد نکونام بیشتر در به حاشیه راندن مشکلات و دعوا و دعوای بیرون زمین به او کمک کردند تا در رفع مشکلات فنی داخل زمین! به رفتار مهدی هاشمی نسب در مصاحبه های قبل و بعد از بازی و عملکرد او در 90 دقیقه نگاه کنید، وضعیت کیانوش رحمتی، محمد نوازی، حمید رجبی و دیگر دستیاران نکونام بهتر از هاشمی نسب نبود.
در واقع همه آنها از سربازان نکونام بودند و گوش به فرمان او برای انجام درست وظایفی بودند که به آنها محول می کرد، در حالی که دستیار باید مربی را همراهی و حمایت می کرد. دستیار موفق کسی است که در لحظات حساس مسابقه با ارائه ایده های جدید به مربی کمک می کند. در فوتبال ما افرادی مثل یحیی گل محمدی هستند که دستیارانش سرمربی می شوند. مجتبی حسینی، حمید مطهری یا ساکت الهامی امروز اول هستند و در گذشته همگی دستیاران یحیی بودند. با همین معیار و معیار ساده هیچ یک از دستیاران نکونام آینده ای به عنوان سرمربی ندارند و این یعنی کادر فنی استقلال نیاز به تقویت دارد.
زمانی که اعلام شد نکونام به این درخواست از سوی مالکان پاسخ داده است، همه به آینده استقلال امیدوار بودند تا اینکه دیروز مشخص شد او منصرف شده است. یعنی استقلال فصل بعد هم با همین فرمان ادامه می دهد، دوباره همان نفرات روی نیمکت و باز هم همان شیوه بازی و باز هم همان توجیهات و بهانه ها بعد از یک ناکامی یا ناکامی احتمالی! اتفاقی که حتی کسانی که ذهن نکونام را می شناختند از همان روز اول مراقب آن بودند. بسیاری می گفتند که نکونام امکان تغییر در زیرمجموعه خود را غیرممکن است. او نه تنها کارش را کامل و درست می داند، بلکه این نوع پیشنهادها را در کارش مزاحم می داند و با تمام وجود از آن جلوگیری می کند. گفته می شود او اکنون برای جلب رضایت مالکان جدید با این درخواست موافقت کرده اما هرگز آن را اجرا نخواهد کرد.
به عبارت ساده تر و پرطرفدارتر، وقتی نکونام تعادلش را به دست آورد، دست از این عقب نشینی تاکتیکی می کشد و دوباره همان جواد قدیمی می شود! پیش بینی ای که حالا با این خبر جدید و نتیجه به حقیقت پیوست البته نه در نمایش و نه در نتایج مسابقات، استقلالی ها را چندان به فصل آینده امیدوار نمی کند!