در 7 مه 2019، ما شاهد بهترین شب آنفیلد بودیم – قطعاً بهترین بازگشت قرمزها در اروپا.
در حالی که همه ما گل‌ها، احساسات، جشن‌های بعد از تمام وقت را به یاد می‌آوریم – و البته اینکه ما به شماره 6 در مادرید پیروز شدیم – چیزهای زیادی در مورد آن شب وجود دارد که آن را احتمالاً حتی بهتر از آنچه به یاد می‌آورید، کرده است.
حتی بدون اشاره به این واقعیت که ما از بازی اول 3-0 عقب بودیم، امتیازی که به دور از بازتاب منصفانه عملکرد لیورپول در نیوکمپ بود، چیزهای زیادی وجود دارد که این امتیاز را در مقابل شانس ها ایجاد کرده است.
یورگن کلوپ در کنفرانس مطبوعاتی پیش از بازی خود گفت: “امید وجود دارد و فوتبال است.”
«اگر بتوانیم آن را انجام دهیم: فوق العاده است. اگر نمی توانیم این کار را انجام دهیم، به زیباترین شکل شکست بخوریم.»
لیورپول شکست نخورد و این کار را به زیباترین شکل انجام داد.
نه صلاح یا فیرمینو… اما بیشتر از آن
اگر ما این را با سه تن از گزینه‌های جلو و در فرم مناسب کسب می‌کردیم، مانند بازی‌های اروپایی مقابل رم و منچستر سیتی در فصل قبل، حریف را شکست می‌دادیم، باز هم باورنکردنی بود.
اما محمد صلاح یا روبرتو فیرمینو که هر دو مجروح شدند وجود نداشت.
در واقع، یک روز قبل از بازی، لیورپول تنها با 14 بازیکن خارج از زمین تمرین کرده بود، با ویرجیل فن دایک، آدام لالانا و الکس اوکسلید چمبرلین که همگی جدا از گروه خود کار می کردند، زیرا آنها مشکلاتی را برای مصدومیت داشتند.
نابی کیتا نیز منتفی شد و ادعاهایی واقعی وجود داشت مبنی بر اینکه رایان بروستر اولین حضور حرفه ای خود در فوتبال بزرگسالان را به دست خواهد آورد.
بروستر شروع نکرد، اما در کنار بن وودبرن، نوجوان همکارش، در میان بازیکنان فرعی بود.
در عوض کلوپ با دیووک اوریگی در جلو، سادیو مانه در سمت چپ و ژردان شقیری در سمت راست به میدان رفت.
اولین شروع شقیری بعد از چهار ماه
اینکه شقیری 90 دقیقه بازی کرد به خودی خود یک معجزه بود (او در دقیقه 90 برای دنیل استوریج به میدان رفت).
سوئیسی چهار ماه قبل از این مسابقه را شروع نکرده بود. و در این مدت فقط شش بازی فرعی انجام داد.
به ندرت شقیری در ترکیب 4-3-3 صف آرایی می کرد و کلوپ تا آن زمان فقط از او برای استفاده از ترکیب 4-2-3-1 استفاده می کرد.
این تصمیم نتیجه داد.
مصدومیت هندرسون
پس از نیم ساعت، جردن هندرسون ضربه سنگینی به زانو زد و به نظر می رسید که آماده است از تخت خارج شود.
جینی وینالدوم برهنه شد و آماده بازی شد، اما هندرسون به بازی برگشت.
در نیمه دوم، کاپیتان لیورپول به همراه هم تیمی هایش در رختکن حضور نداشت. درعوض، او در یک اتاق گرم کردن در سراسر راهرو با یک دوچرخه سرپوشیده بود تا زانویش را نگیرد.
هندرسون پس از بازی توضیح داد: “دکتر گفت فقط حرکت را ادامه دهید.” “من موفق شدم به نیمه نیمه برسم و کمی درمان داشتم، مسکن مصرف کردم، همه چیز. یک جب و قرص بود. هر دو. همه چيز.
من گفتم، فقط همه چیز را به ما بده.»
سپس هندرسون به بیرون رفت و همه چیز را در زمین داد.
و مصدومیت رابرتسون…
10 دقیقه پس از مصدومیت هندرسون، این اندی رابرتسون بود که پس از درگیری با لوئیس سوارز زمین خورد.
اسکاتلندی به نیمه دوم رسید، اما بعد از آن به پایان رسید که فرعی Wijnaldum
ما اکنون جیمز میلنر را در دفاع چپ داشتیم، نه صلاح، نه فیرمینو، نه هندرسون مصدوم بود.
سیوهای آلیسون…
همه می دانستند که یک گل برای بارسا به این معنی است که لیورپول به 5 گل نیاز دارد… با توییت کاتالان از بازی اول که ما را به یاد آن می اندازد!
و بنابراین این آلیسون بود که پنج سیو بزرگ در شب انجام داد: چهار تای آنها با نتیجه 1-0.
ابتدا از مسی، سپس تلاش ضعیف فیل کوتینیو، سپس از جوردی آلبا در سکته نیمه.
سوارز سپس درست قبل از گل اول واینالدوم ناکام شد، سپس مسی در پست نزدیک 3-0 مردود شد.
سیوهای بزرگ از برزیلی.
روبو واقعا زیر پوست مسی رفت
اندی روبو واقعاً غرق در احساسات شب شد و واقعاً زیر پوست مسی رفت.
با این حال، لحظه ای که او آرژانتینی را به پشت سر هل داد، بعداً اعتراف کرد که پشیمان است:
من به آن لحظه با مسی به عنوان یک پشیمانی نگاه می کنم. دوست ندارم ببینمش وقتی آن را بعد از آن دیدم، حالم به هم خورد.»
… و سوارز
روبو در بازی اول و نیمه اول بازی برگشت با سوارز نبردی دویدن داشت و این باعث شد که اسکاتلندی مصدوم شود.
اما پاسخ او در تمام وقت بهترین بخش بود: «چه کسی به فینال می رود؟ این تمام چیزی است که اهمیت دارد.»
پاسخ فروتنانه ترنت
ترنت 21 ساله به وضوح تحت تأثیر احساسات شب بود، اما واکنش او پس از آرام شدن تمام جشن های تمام وقت نشان از فروتنی او داشت.
بعد از اینکه همه بازیکنان دیگر زمین را ترک کردند، او برای تشکر از هواداران و نوشیدن در آن جو یک دور دور زد.
لحظه خاصی بود و حتی هواداران بارسا هم او را تشویق کردند.
“غول های ذهنیت F ** پادشاه”
اینجا بود که کلوپ واقعاً از ذهنیت تیمش غافل شد.
او پس از بازی به بی تی اسپورت گفت: «من در زندگی‌ام بازی‌های فوتبال زیادی را تماشا کرده‌ام و نمی‌توانم چنین بازی‌هایی را به یاد بیاورم، بازی مقابل شاید بهترین تیم جهان».
“برنده شدن از قبل دشوار است، اما بردن با کلین شیت… نمی دانم پسرها چگونه این کار را کردند.
“این پسرها غول های ذهنی لعنتی هستند، باور نکردنی است.”
اشک می آمد
هنگامی که قرمزهای احساسی شاهد یک بازی برای سنین مختلف بودند، اشک در جایگاه ها سرازیر شد، بازی ای که آنها درباره آن به نوه ها خواهند گفت و برای همیشه در فرهنگ لیورپول زندگی خواهند کرد.
در حالی که جورج سفتون آهنگ «تصور کن» جان لنون را می نواخت، در حالی که هواداران بارسلونا از سمت مخالف زمین کف می زدند، طرفداران روی کپ شروع به آهنگ کردند.
اشک بازیکنان هم سرازیر شد.
کلوپ توضیح داد: “من جیمز میلنر را دیدم که بعد از بازی در زمین گریه می کرد، این برای همه ما بسیار مهم است.” “شما می توانید چهره ها را در استادیوم ببینید.”
شقیری افزود: داشتیم جشن می گرفتیم، چند نفر از بچه ها گریه می کردند.
و در نهایت، آن صحنه های تمام وقت
تماشاش کن آن را برای احساس، با هم بودن، غرور، فروتنی، منحصر به فرد بودن این باشگاه فوتبال تماشا کنید.
آن را تماشا کنید تا یکی از شب هایی را به یاد بیاورید که دوران سلطنت کلوپ در لیورپول را بسیار خاص کرده است.
* نسخه ای از این مقاله برای اولین بار در می 2020 منتشر شد.
https://www.thisisanfield.com/2024/05/liverpool-4-0-barcelona-10-things-you-might-not-remember-about-anfields-greatest-night-2/ منبع: