اسمار پس از پایان یکی از هفته های حساس رقابت های لیگ برتر گفت پرسپولیس همچنان قهرمان است و جواد نکونام تاکید کرد که شاگردانش بهترین هستند اما واقعیت دو دیدار تراکتورسازی – استقلال و پرسپولیس – چه بود. سپاهان؟ با عرض پوزش، هر دو مسابقه حتی برای یک دقیقه هم ارزش دیدن را نداشتند! در واقع هیچ نشانی از فوتبال در هر دو بازی نبود.
آنچه به عنوان یک مسابقه فوتبال به ما ارائه شد، تلفیقی از ضربات کاراته، خشونت رایج در فوتبال آمریکایی و ترکیبی از خشم و عصبانیت درونی تعدادی از بازیکنان بود که زمین را در یک «ناک-ناک-ناک-ناک-داون» تغییر داده بودند. . . در یک کلام می توان گفت این مدل بازی و سبک عجیبی که در لیگ ما ارائه می شود مایه شرمساری در دنیای فوتبال است.
نه استقلال و نه پرسپولیس که حالا مدعی قهرمانی لیگ هستند از نظر فنی و فوتبالی چیزی برای ارائه نداشتند و مطمئناً مشکل از این دو تیم نیست. چون تراکتور و سپاهان که می توانستند در این فصل شانس قهرمانی داشته باشند از نظر فنی هم ضعیف بودند. متاسفانه چیزی از دل این لیگ بیرون نمی آید. اینها بهترین بازی های او بود که دیشب تماشا کردیم، اما تماشای 90 دقیقه کامل واقعاً حوصله داشت.
این پرخاشگری در حضور بازیکنان ما در لیگ برتر باعث می شود هر چیزی را در زمین ببینیم جز فوتبال! به عبارت دیگر، ما در این لیگ چند مدعی داریم که فکر می‌کنند فوتبال همه چیز آنهاست، اما تنها کاری که تیم‌هایشان در این رقابت‌ها انجام نمی‌دهند، فوتبال است.
اگر این جام نصیب هر تیمی شود، با این کیفیت فنی تیم ها، فوتبال ایران چیزی نمی برد. کیفیت مسابقات قهرمانی ما ضعیف است و هیچ بازی هیجان انگیزی وجود ندارد. اما از نظر ورزش رزمی، اعتراض به داور مسابقه و عصبی نشدن، قبول داریم که در حال حاضر یکی از بهترین لیگ های آسیا را داریم و می توانیم به این خاطر به خودمان افتخار کنیم!
کسب یک جام در فوتبال ایران ظاهرا دیگر نیازی به شایستگی ندارد. در عوض، او به کمی شانس بیشتر و جنگ اعصاب نیاز دارد…
بیشتر بخوانید: همه شکست خوردند در بازی تراکتورسازی – استقلال; جز رقیب سرسخت حسین حسینی!