روزبه چشمی در سال های اخیر همیشه بعد از سیدحسین حسینی کاپیتان دوم استقلال بوده و البته با توجه به موقعیت بازی اش در زمین، بیشتر 90 دقیقه نقش کاپیتانی را ایفا می کند تا حسینی.
چشمی که همانند حسینی بازیکن تیم ملی ایران در جام جهانی و جام ملت های آسیا بود، در این فصل و در 24 بازی قبلی به دلیل حضور کامل حسینی هرگز نتوانسته بود بازوبند کاپیتانی را ببندد. .
زمانی که کاپیتان اول استقلال بعد از بازی با آلومینیوم در اراک یک جلسه محروم شد و بازی مقابل تراکتور را از دست داد، مشخص بود که در این دیدار حساس از نظر بصری وظیفه سنگین تری بر عهده دارد.
حالا به عنوان کاپیتان اول در دیداری مهم و سرنوشت ساز برای لیدر باید به خالد آبادی دروازه بان جوان این تیم توجه می کرد که برای اولین بار در این فصل شانس بازی را پیدا کرد.
در فوتبال، مدافعان زمانی راحت تر بازی می کنند که با دروازه بان راحت باشند. به طور کلی، اگر مدافعان به دروازه بان تیم خود اعتماد کنند، قدرت ریسک بالاتری دارند و با سهولت بیشتری در خلق بازی شرکت می کنند و برای گلزنی جلو می روند و نگران اشتباهات احتمالی نیستند.
اما وقتی یک دروازه بان جوان و کم تجربه پشت سر آنها قرار می گیرد، ناخودآگاه در بازی محتاط تر می شوند که کار روزمره را سخت تر می کند. به خصوص که او به عنوان کاپیتان باید روحیه و اعتماد به نفس را به دروازه بان جوان تیمش که برای اولین بار در این فصل بازی می کرد، بازگرداند.
چشمی در این دیدار به خوبی از عهده وظایف کاپیتانی برآمد. هر چند که در مواقعی مجبور بود از قدرت فریاد و گلویش بیشتر از پاها و هوش رهبری استفاده کند!
بیشتر بخوانید: همه شکست خوردند در بازی تراکتورسازی – استقلال; جز رقیب سرسخت حسین حسینی!