همه می دانند که در سیستم مدیریت فوتبال ما هیچکس تحمل انتقاد را ندارد. مدیران و افراد قدرتمند ترجیح می دهند به جای منتقدان با همفکران خود کار کنند و از همه مهمتر افراد زیردست خود را به کار بگیرند تا خطری متوجه خودشان نباشد!
این سیستم بد باعث شده تا روز به روز بیشتر حرفه ای ها از فوتبال ایران دور شوند و وضعیت فوتبال روز به روز بدتر شود. فوتبال در ایران پول دارد، خیلی بیشتر از استحقاق مردمش پول دارد، اما مشکل اینجاست که این پول بین فوتبالیست ها تقسیم نمی شود و غیر فوتبالی ها بیشتر سهم می گیرند! این موضوع بازیکنان فوتبال را مجبور به انجام هر کاری و انجام هر رفتاری برای قرار گرفتن در چرخه می کند. کسانی که برای جلب رضایت اعضای خانواده فوتبال دست به هر کاری می زنند و به پیشینه و گذشته خود اهمیت نمی دهند.
در واقع همه درهای ورود به فوتبال روی میز بسته است و فقط درهای تملق باز است. افرادی که انتقاد می کنند با ندیدن کاستی ها و سوء مدیریت ها، بعد از مدتی متوجه می شوند که این راه درستی نیست، بنابراین به سمت مخالف می روند!
اعطای لقب دکتر برای همه ما در فرهنگ امروز ایران یک معنی دارد. پس وقتی به مدیری می گوییم دکتر، معلوم است که التماس دعا داریم! اما عجیب این است که شخصی که استاد یک کار است، دیگران را به ممنوعیت آن کار دعوت می کند! فردی که شهرتش را مدیون خوانندگی 10 ساله های احمق و پرطرفدار در فضای مجازی است، توصیه های اخلاقی می کند که بیا و دیگر آواز نخوان! کسی که یک شبه تغییر جهت داده است قابل اعتماد نیست و نمی داند حضور دائمی جدیدش در یک تیم چه معنایی دارد!
تنزل دادن خود به رتبه سخنگویی یک فرد حاضر در فوتبال روی میز تنها رفتار فردی نیست که ما از آن پشیمان هستیم. برای کل فوتبال شرم آور است که مردم راهی جز این راه برای حضور در این عرصه ندارند چرا که سالهاست روی همین پاشنه ها راه می رود.
بیشتر بخوانید: بررسی احتمال بازگشت مدیرعامل سابق به استقلال/ تحریریه خیابان عطار چه سابقه ای دارد؟