استقلال در دیدار با ذوب آهن در ثانیه های پایانی پیروز شد و همچنان برتری خود را حفظ کرد اما این نتیجه به معنای آن نیست که جواد نکونام و همکارانش در کادر فنی نقاط ضعف قابل توجه یا همیشگی نمی بینند. این نقطه ضعفی است که استقلال در این فصل چندین بار با آن مواجه بوده و رسانه ها و صاحب نظران همواره پس از هر تساوی یا پیروزی استقلال، آن را برجسته کرده اند.
به ضعف عجیب در قلب خط دفاعی استقلال نگاه کنید؛ جایی که در دور برگشت نکونام را مجبور کرد با سه مدافع میانی بازی کند و روزبه چشمی را به عقب برگرداند تا با تجربه رهبری خود این مشکل را حل کند اما این مشکل حل نشد و خود روزبه در این خطاها غرق شد!
بعد از پرسپولیس، استقلال کمترین گل را در این فصل به ثمر رسانده است و جواد متخصص دفاع است، اما بیش از دو سوم از 15 گل لیدر به ضعف در قلب خط دفاع مربوط می شود. به نظر می رسد رقابت عجیبی بین سیلوا، سلیمی، روزبه و مرادمند در جریان است که سعی می کنند اشتباهات بیشتری به دروازه حریف بزنند و سهرابیان به کلی از این رقابت کنار گذاشته شود!
به لجن آهن نگاه کن؛ مجید علیاری به هیچ عنوان بازیکن سرعتی در فوتبال ایران به حساب نمی آید. او فوتبالیست بسیار خوبی است اما سرعت نقطه قوت او نیست. چه با توپ چه بدون توپ، همه ما می دانیم که حرکت بازیکن با توپ به طور کلی کندتر است. علیاری تا رسیدن به آخرین دفاع استقلال یعنی مرادمند حداقل سه متر از او عقب بود. مسیر او تا دروازه مشخص است اما در کمتر از 10 متر با دویدن 3 متر آن را پشت سر گذاشت! فاصله به قدری زیاد بود که مرادمند می خواست با اشتباه مهاجم ذوب آهن را مهار کند اما اصلا موفق به ضربه زدن نشد!
به فریادهای جواد نکونام بعد از آن گل نگاه کنید که چطور با عصبانیت حسین را صدا زد. مشخص بود که قبلاً چندین بار در مورد این مشکل هشدار داده بود، اما چه می توان کرد؟ محمدحسین مرادمند سرعت ضعیفی دارد و دیگر سن و شرایطی ندارد که بتواند در کوتاه مدت این مشکل را حل کند. ای کاش آنهایی که بعد از هر لیست تیم ملی به دلیل وابستگی های رنگی و تعصبات مربیان را به مغرضانه بودن متهم می کنند و جای بازیکن محبوبشان را در تیم محبوبشان خالی می دانند، با دقت بیشتری به مسابقات قهرمانی نگاه کنند!
بیشتر بخوانید: ضعف فرهنگی که بلای جان ورزش ایران است/ ذوب آهن هم مثل تیم ملی قربانی گل زودهنگام شد/ گاندو به خودش باخت نه استقلال!