از تونل پایین نرو

صبح.

همانطور که انتظار می رفت، من سیتی شب گذشته برنتفورد را شکست داد و صدر جدول لیگ برتر اکنون به این شکل است:

من حدس می‌زنم بازی سیتی به آنها برتری می‌دهد، اما آرسنال در وضعیت سالمی قرار دارد و شاید مردم انتظار نداشتند که ما بعد از آن دوره کریسمس در فرم باشیم. حاشیه خطا در این دوران به طرز مضحکی کم است، اما اگر زمان خوبی برای تلوتلو خوردن وجود دارد، زمانی است که هنوز فرصت دارید آن را جبران کنید.

من در Arsecast Extra دیروز تعجب کردم که آیا بخشی از پیشرفت این تیم آرسنال این است که ما بیشتر در نیم فصل دوم بازی کنیم. شاید کمی ساده باشد، اما هر طور که بخواهید آن را قاب بندی کنید، پایان تجاری کمپین است و فصل گذشته – به دلایل مختلف – چیزی بود که عنوان را برای ما تمام کرد. این، و البته بی امان من سیتی. آنها آن را به یک هنر زیبا می گذرانند، از ژانویه تا مه با سرعت 115 مایل در ساعت، با رژیم غذایی مخصوص سبزیجات خود، فصل به فصل.

باید منتظر بمانیم و ببینیم که نتیجه چگونه خواهد بود، اما اگر فوتبالی که ما در این فصل بازی می کنیم با سطوح هیجانی سال گذشته مطابقت نداشته باشد، این یک پیشرفت عمدی برای دستیابی به موفقیت است. 2022-23 نوعی رعد و برق در یک فصل بطری بود، و شما نمی توانید آن را دوباره به دست آورید. شما باید بهتر باشید و برای انجام این کار باید متفاوت باشید. بیایید ببینیم ما را به کجا می برد.

–

در همین حال، مارتین اودگارد به خسته‌کننده‌ترین افراد فوتبال پاسخ داد: پلیس جشن (بدون سرمایه، آنها لیاقت آن‌ها را ندارند). آنها پس از پیروزی ما مقابل لیورپول در روز یکشنبه به اجرا در آمدند و کاپیتان آرسنال هیچ کدام از آنها را نداشت، به درستی. او گفت:

فکر می‌کنم همه کسانی که فوتبال را دوست دارند، فوتبال را درک می‌کنند، می‌دانند که برد در این بازی چقدر معنا دارد. بازی عظیمی بود می توانست هشت امتیاز باشد و در آن زمان خیلی سخت تر به نظر می رسید، اما ما ظاهر شدیم، هواداران باور نکردنی بودند.

اگر هنگام پیروزی در یک بازی اجازه ندارید جشن بگیرید، چه زمانی مجاز به جشن گرفتن هستید؟ ما از برد خوشحالیم و فروتن خواهیم ماند.

این خیلی مزخرف است، به خصوص از طرف افرادی که بازی را انجام داده اند و می دانند که یک برد با این اهمیت به چه معناست. همانطور که قبلاً گفتیم، دنیا در بهترین زمان ها مکان سختی است و این نیاز دائمی به زمین زدن یا سرزنش مردم به خاطر شاد بودن، مظهر بدبختی است.

عده ای هستند که می گویند، “در زمان من اینطور نبود” و ممکن است این درست باشد. اما نکته اینجاست: اکنون اینگونه است. دنیا تغییر کرده است، چشم‌انداز رسانه‌های فوتبال تغییر کرده است، تکنولوژی تغییر کرده است، و بازیکنان مردان جوانی هستند که در این دوره وجود دارند – نه آن‌هایی که شما وارد آن شدید. برای آنها، اما آنها در حال حاضر محرک های بازی هستند. سرگرمی برای همه است، اگر مایل به پذیرش آن هستید.

ناگفته نماند که این پیرمردان بدبخت و بدبخت به عنوان بخشی از رسانه های فوتبال مدرن درآمد قابل توجهی کسب می کنند و آنها باید یا با زمانه کنار بیایند یا به محلی خود دست بزنند و پشت بار بنشینند تا مزخرفات خود را به زبان بیاورند. برای مخاطبان بسیار کمتر و تعجب می کنم که چرا مدفوع دو طرف آنها همیشه آزاد است.

آنها معادل گرامپا سیمپسون هستند که بر سر ابرها فریاد می زنند. متأسفانه، به آنها یک میکروفون و یک پلتفرم داده شده است که جلوگیری از نفخ ضد غرق شده و پروانه خورده آنها را دشوار می کند. اینکه آیا آرسنال در این فصل به عنوان قهرمانی ادامه خواهد داد یا نه، باید دید، اما این از احساس مردم در لحظه ای که لیورپول را شکست دادیم، نمی کاهد. یا وقتی در یک بازی گل میزنید. یا زمانی که بازیکن حریف اخراج می شود. این لحظات زودگذر وجود دارند که باید از آنها لذت برد، به اشتراک گذاشت، و بعد از آن فوتبالی که فوتبالی است، شما را از پا در می آورد و هیچ کس هرگز به شما نمی گوید که فقط این درد را نادیده بگیرید، زیرا مانند شکنجه شدن تا حد مرگ نیست.

به هر حال، حرف آخر را امروز به همکار محترم پادکستم جیمز می‌سپارم که دیروز این کار را به‌خوبی انجام داد – و به لطف دوست ما آرسنال ضعیف ترسیم شده (در خبرنامه او مشترک شوید!). تا فردا.