ملوان و سپاهان آخرین بازی هفته بیست و چهارم را در انزلی برگزار کردند. هر دو تیم در نیمه چپ زمین و هر دو به یک شکل با نفوذ از سمت راست و ارسال روی زمین و استفاده از ضعف مفرط تیم حریف در قلب خط دفاع به گل رسیدند!
نکته جالب اینکه هر دوی این تیم ها از ابتدای فصل جزو شش تیم برتر ما بودند. ملوان با ثروت کمتر، خریدهای بسیار خوبی در سایر زمینه ها داشت، اما با اصرار تارتار بر ضریب تجربه برای هسته دفاعی، مهره قابل اعتمادی در این زمینه نداشت و n هنوز هم ندارد. با این حال هر چقدر هم که مشکلات مالی مانع خرید ملان شده بود، سپاهان تنها تیم ایرانی است که چنین مشکلی ندارد و عجیب است که سپاهان تمام بازیکنان گران قیمت این فصل را خریده است، اما انگار خریده اند. قلب خط دفاعی آنها را اصلا نمی بینند.
فصل قبل سپاهان به جز محمد دانشگر مدافع مطمئنی در این منطقه نداشت. سیاوش یزدانی در نیم فصل دوم آمد اما هر بازی با سوت های وحشتناک باعث شکست سپاهان می شد تا مورایس او را به کلی رها کند. در ابتدای این فصل فقط هادی محمدی برای این منطقه خریداری شد و دابو مدتی کارتی برای بازی نداشت. ظاهرا مورایس هم اعتقادی به محمدی ندارد، بعد از مصدومیت دانشگر مجبور به استفاده از سیاوش یزدانی شدند و در هفته های اخیر شاهد بودیم که سپاهان چه گل های بدی در این منطقه به ثمر رساند.
بازیکنانی که در آسیا یا قهرمانی مدام اخراج می‌شوند یا گل به خودی می‌زنند یا به حریف کمک می‌کنند یا با پنالتی می‌شکنند و معلوم نیست چرا سپاهان با وجود منابع مالی کافی، در قلب خط از او دفاع نمی کند
او در مقابل ملوان محمدرضا سلیمانی از کندی برایان دابو و ضعف عجیب سیاوش یزدانی استفاده کرد و با یک پا در مهمان را باز کرد. سپاهان خوش شانس بود که ملوان نتوانست از این ضعف استفاده کند و خوش شانس تر از آن که خود ملوان هم همین مشکل را داشت.