ورزشگاه یادگار امام در دیدار تراکتورسازی – سپاهان در حالی روزی تاریخی را تجربه کرد که تماشاگران و هواداران تبریزی ساعاتی قبل از شروع بازی و در حالی که در ماه مبارک رمضان هستیم، ورزشگاه را پر کردند. . گویا ورزشگاه یادگار امام تبریز اگر 120 هزار نفر بود برای این مسابقه پر می شد!
اما با وجود این پشتیبانی، کیفیت بازی پایین بود. تنها چند موقعیت محدود روی دروازه برای هر دو تیم رخ داد، نه به دلیل کار تیمی بلکه به دلیل اشتباهات فردی، هر دو دروازه بان به خوبی با توپ ها کار کردند و در نهایت بازی قطعی شد و با تساوی بدون گل به پایان رسید. جریان این بازی شبیه دربی بود. سرد، بی روح و بی انگیزه.
باید گفت اگر تماشاگران تیم های تراکتورسازی و سپاهان و همچنین استقلال و پرسپولیس برای مسابقات بزرگ به ورزشگاه نیایند چیزی از دست نداده اند. اکنون می توانید به طرفداران تیم های رقیب بگویید: برای تماشای بازی های بزرگ به استادیوم نروید!
انگار نباختن در مسابقات بزرگ مهمتر از برد بود! این دقیقا برعکس آن چیزی است که امروز در فوتبال اتفاق می افتد. به عنوان مثال، در لالیگا، در ال کلاسیکو است که می توانیم بیشترین تعداد گل و با کیفیت ترین بازی ها را ببینیم. چه در بوندسلیگا، بازی مونیخ و لورکوزن و چه بین مونیخ و دورتموند نسبت به سایر بازی ها جذاب تر و پررنگ تر است که نشان می دهد فرهنگ فوتبال باشگاهی هنوز راه درستی را انتخاب نکرده است.
طبق آمار و اطلاعات سایت های تحلیلی، تراکتور از نظر تعداد پاس و مالکیت و همچنین ضد پرس و ایجاد موقعیت یکی از بهترین تیم هاست. اما تراکتوری که در بازی با سپاهان دیدیم به فوتبال سطح بالا تبدیل شده است! وضعیت و سبک بازی سپاهان تنها زمانی قابل تعریف بود که تراکتوری بعد از بازی مصاحبه کرد و گفت سپاهان به نوبت خودش را به زمین می اندازد!
ما در این بازی موفق هستیم، کمتر بازی بزرگی در فوتبال ایران به این زیبایی بوده است. شاید این مشکل این است که تماشاگران ساعت ها قبل برای تماشای این مسابقات وارد ورزشگاه می شوند و بی دلیل منتظر آن هستند!
این مطلب را نیز بخوانید: اقدام عجیب یک تیرانداز لیزری در تپه های مشرف به ورزشگاه تبریز; تهدیدها نتیجه نداد!