دکترین نکونام: آرتور جورج بدون سبیل معروف!

به گزارش “مجله اخبار فوتبال”، تنها 9 هفته تا بیست و سومین دوره لیگ برتر باقی مانده است و تیم های استقلال پرسپولیس و سپاهان تلاش زیادی برای کسب عنوان قهرمانی دارند. حضور در میدان به معنای قهرمانی است و اگر در مسابقه بعدی پیروز شود، ممکن است یکی از شانس های قهرمانی باشد.

در حال حاضر استقلال لیدر لیگ برتر و مدعی اصلی عنوان قهرمانی است. اتفاقی که برخلاف پیش بینی ها و انتظارات اهالی فوتبال و در شرایطی رخ داد که باور نمی شد جواد نکونام بتواند در پایان هفته بیست و یکم لیگ برتر با فاصله سه امتیازی تیمش را در صدر جدول نگه دارد. از مقام دوم، اما اینطور شد تا آبی پوشان با تجربه یک فصل بسیار هیجان انگیز و خبرساز، مدعی جدی عنوان قهرمانی هستند.

البته اتفاقاتی که در هفته های پایانی فصل اول در سپاهان افتاد را نمی توان بی تاثیر بر این رهبری دانست. ابتدا چهار امتیاز از این تیم کسر شد و با رای کمیته استیناف این چهار امتیاز به زردپوشان بازگردانده شد اما در ادامه اتفاقاتی افتاد که به نظر می رسد دوباره امتیازات برگشتی از این تیم کسر شود!

نکونام که فصل را با هدایت حجت کریمی آغاز کرده بود، بعدها شاهد حضور علی خطیر به عنوان رئیس باشگاه بود. این دو ملت در چند ماه گذشته درگیر جنگ فرسایشی بوده اند و این تنش ها به موضوعی خسته کننده برای هر دو اردو و هواداران استقلال تبدیل شده است. با این حال، با وجود تسلط او در هفته های اخیر، چیزی که برای نکونام مورد انتقاد قرار گرفته است، سبک بازی او و آنچه که آبی ها در زمین به کار گرفته اند است. سیستمی مبتنی بر فوتبال دفاعی با کمترین موقعیت ممکن به حریف و استفاده حداکثری از موقعیت هایی که در تیم میزبان به وجود می آید.

استقلال قبل از دربی با فاصله سه امتیازی با پرسپولیس در صدر جدول قرار داشت و می توانست با تساوی این فاصله را حفظ کند و سال را با رتبه اول به پایان برساند و به این ترتیب بازی را با تاکید بر کار دفاعی انجام داد. مقابل پرسپولیس قابل قبول است. منطقی بود. اما انتقادات اخیر نسبت به این روش در بازی با هواداران بیشتر شده است، زیرا نه هواداران استقلال و نه اهالی فوتبال انتظار نداشتند در دیداری که برای استقلال خانگی در نظر گرفته می شود، تیم نکونام در تمام طول بازی از همان روش دفاعی استفاده کند. دفاع باید برای گلی که در ثانیه 43 به ثمر رساند پرداخت کند.

البته کارشناسانی هم هستند که از سبک دفاعی تیم نکونام دفاع می کنند و معتقدند در فوتبال ایران یک مسابقه خوب معنایی ندارد و معیار ارزیابی عملکرد یک مربی بر اساس رتبه و جایگاه تیمش در تیم است. پایان فصل از این رو نکونام می تواند با تمام روش هایی که تیمش را در صدر جدول نگه داشته است، پیش برود و به مصاف رقبای خود برود. البته اگر جنگ های خارج از زمین را جزئی از استراتژی کلی نکونام بدانیم، این سبک کار به شدت مورد انتقاد است: از تنش طولانی مدت با مدیریت تا جنگ رسانه ای و رویارویی با نیمکت تیم های مقابل.

خود نکو از بازی زیبا شکایتی ندارد. در شرایطی مشابه، یک مثال تاریخی و جالب وجود دارد: آرتور جورج، سرمربی سرشناس پرتغالی که با ارائه فوتبال مبتنی بر عملکرد دفاعی و استفاده حداکثری از فرصت ها به موفقیت دست یافت، اما این روش علیرغم موفقیت در کسب نتیجه ، همچنان منجر به همکاری او با باشگاه ها و تیم های ملی تحت رهبری او بود.

او با پورتو، پاریس، الهلال و زسکا مسکو چندین عنوان لیگ را در لیگ های پرتغال، فرانسه، عربستان سعودی و روسیه به دست آورد و دو دوره مدیریت تیم ملی پرتغال را بر عهده گرفت. آرتور روی نیمکت تیم های ملی سوئیس و کامرون نیز نشست و در مقطعی کاندیدای جدی برای سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران شد و حتی برخی رسانه ها از قطعی شدن حضور او در تهران خبر دادند. اما سبک بازی آرتور جورج که عملاً متکی به بازی های تدافعی بود، با وجود نتایج مثبت و قهرمانی باعث نارضایتی برخی از هواداران تیم های تحت هدایت او شد. این سرمربی کهنه کار با سیستم های چهار دفاعی در تیم هایش بازی می کرد و حتی در آخرین تجربه مربیگری اش در تیم مولودیه الجزایر با سیستم 451 بازی می کرد که باعث جدایی زودهنگام او از این باشگاه نیز شد.

جورج که در دوره کمیته انتقال و قبل از انتخاب علی دایی به آستانه هدایت تیم ملی رسیده بود، در نهایت نتوانست با مسئولان وقت به توافق برسد. با این حال او همچنان روی نیمکت تیم هایی مانند النصر امارات و سرتیل لوئیز تانوس فرانسه نیمکت نشینی کرد و در این مدت در لیگ دسته دوم فرانسه بازی کرد. جایی که تیمش در 28 مسابقه تنها 28 گل به ثمر رساند و طبیعی بود که سران این باشگاه به همکاری خود با سرمربی باسابقه پرتغالی پایان دهند. این مربی که با سبیل های پرپشت و تقابل های مداوم با منتقدان مطبوعاتی به چهره ای شناخته شده در فوتبال جهان تبدیل شده بود، در نهایت جان خود را از دست داد.

در سال 1403 مهمترین مسابقه ورزشی 9 هفته باقیمانده لیگ بود که جواد نکونام در رده اول قرار گرفت. بدون شک نکونام در این فصل تا اینجای کار فراتر از حد انتظار بوده و بعید به نظر می رسد که فصل آینده روی نیمکت استقلال ننشیند و شاید با اضافه شدن چهره های جدید به تیم و استفاده از بازیکنان خلاق تر، راهی متفاوت داشته باشد.

اما مشکل نه هفته است. جایی که دکترین نکو در بالاترین سطح فوتبال ایران مورد آزمایش قرار می گیرد. شاید او در هفته های باقیمانده لیگ برتر با کسب امتیازهای لازم قهرمانی تاریخی کند، شاید هم نه، این بازی متراکم دفاعی در جایی به بن بست ختم شود. آن وقت است که تردیدها به سراغ کاپیتان سابق تیم ملی می رود… البته در اردوی استقلال ضرب المثلی وجود دارد که می گوید: هرگز نکو را دست کم نگیرید.

نظرت راجع به آن چیست؟ آیا استقلال بیشترین شانس را برای قهرمانی دارد؟