شکی نیست که دیکتاتوری بازیکنان یکی از آفت های فوتبال ما است که زندگی فوتبال را مسموم کرده است و هیچکس در سال های اخیر نتوانسته با آن مبارزه کند. بسیاری از مربیان به این دلیل بیکار شده اند و به زبان رایج می گویند ما با بازیکنان و دلالان آنها رقابت نمی کنیم! اما وقتی مشکلی را مطرح می کنیم باید راه حلی برای آن پیدا کنیم. این مشکلی است که ما آن را حل نکرده ایم، اما با آن دست و پنجه نرم می کنیم، بنابراین بازگشت به عقب و جستجوی سرزنش هیچ فایده ای ندارد. شما فقط باید از اشتباهات گذشته درس بگیرید.
در لیگ برتر ما در این فصل تیمی وجود دارد که مربی عوض کرده است. چند روز پیش سرمربی سابق یکی از بازیکنان را در اختیار باشگاه قرار داد و اعلام کرد به او نیازی نیست. البته در این فصل کمکی نکرد و کاری نکرد… حتی اگر مربی قبلی به طور کامل از این تیم جدا شده بود، مربی جدید باید به همکارش احترام می گذاشت و به این سرعت خلاف خواسته و دستور او نمی رفت. . وقتی به نفر قبلی احترام نمی گذاری، نفر بعدی با تو همین کار را می کند!
فوتبال فقط محدود به این باشگاه و امروز نیست. شما باید سال آینده در تیم دیگری با همین بازیکنان کار کنید و وقتی این کار را انجام دهید، هیچ بازیکنی روی شما حساب نخواهد کرد. شما در واقع آدرس نقطه ضعف خود را به بازیکنان داده اید و نباید گله کنید که چرا آنها از آن استفاده می کنند! حالا تصور کنید مربی هنوز در این باشگاه است و کادر فنی این تیم را رها نکرده است! سرمربی جدید چگونه از چنین دستیار انتظار کمک و همکاری خواهد داشت؟ در اولین تمرین با دیدار بازیکن اخراجی با کمک مربی جدید و سرمربی سابق چه اتفاقی می افتد؟ این سرمربی جدید چگونه از بازیکنان انتظار دارد که به همکارانش احترام بگذارند و چگونه انتظار دارد که با او این کار را نکنند؟
فرقی نمی کند تقصیر بازیکن باشد یا مربی، مهم این است که در فوتبال حرفه ای اصولی وجود دارد که همه باید رعایت کنند. مربیان باید به یکدیگر احترام بگذارند تا بازیکنان وارد فضای آنها نشوند. وقتی با دستان خود از این حد عبور کنید، هیچ سنگی مسدود نمی شود و نمی توانید انتظار داشته باشید که بازیکنان در زمین برای شما فداکاری کنند!