شالکه جذاب ترین باشگاه دنیای فوتبال!

روزنامه آلمانی Bild با استقبال از صعود زودهنگام شالکه و جشن بزرگ گلزن، مقاله ای از آلفرد درکسلر را در مورد احساساتی که از زمان بازگشت اولیه او در شهر فرا گرفته است، منتشر کرد. به گفته نویسنده، این شهر فقیرترین شهر آلمان است:
من شالکه هستم! من در شالکه در چند متری ورزشگاه باشگاه متولد شدم. من در شالکه بزرگ شدم و اینگونه بود که این باشگاه ناخودآگاه به عشق اول و ابدی من تبدیل شد.
من همیشه طرفدار این تیم سفید و آبی بودم. زندگی من اینطور بوده است.
شالکه مانند زندگی واقعی است، با فراز و نشیب هایش. بایرن مونیخ شبیه زندگی واقعی نیست. موفقیت های متوالی و متعدد در مقطعی مصنوعی به نظر می رسد. چیزی که تقریباً مکانیکی و بی روح است.
شالکه مثل زندگی واقعی است. داری گریه میکنی دعا می کنی. شما امیدوار بمانید از خوشحالی فریاد میزنی جشن می گیری و بعد دوباره گریه می کنی.

وقتی در سال 2001 قهرمان آلمان شدیم گریه کردیم، بعد همه چیز به بایرن برگشت.
ما الان از خوشحالی گریه می کنیم چون توانستیم به لیگ دسته اول برگردیم و به همین دلیل اشک شوق ریختیم. وقتی سال گذشته تصادف کردیم، اشتباهات باورنکردنی مرتکب شدیم. حالا باید مراقب باشیم که دیگر تکرار نشود.
ما برگشتیم! و هیچ چیز دیگری اهمیت ندارد. آیا این چیزی نیست که همه ما در زندگی واقعی تجربه کرده ایم؟ شالکه یک احساس است! هیجان در بدن جریان دارد! فقط گاهی اوقات است که احساسات سریعتر از توپ حرکت می کنند.
آیا به چهره بازیکنان و هواداران پس از برد مقابل سنت پائولی و صعود به بوندسلیگا نگاه کردید؟ از اسپانسرها و شادی های عجیبی مثل مونیخ خبری نیست. شادی و عشق در چهره آنها نمایان بود.
برخی از مردم در استادیوم های دیگر می خواندند: شما هرگز قهرمان آلمان نخواهید شد. خسته کننده بود. گلزنکرخن فقیرترین شهر آلمان است. درآمد افراد به طور متوسط ​​16274 یورو در سال است. به همین دلیل است که شالکه با 160000 عضو بسیار مهم است. زیرا می تواند یکی از آخرین نشانه های غرور باشد.
اکنون روزهای خوبی در پیش است. دوباره اشک میریزیم ما اشک های زیادی خواهیم ریخت. ما امروز آن را می دانیم. این اشک ها و شادی های غم انگیز در هیچ جای دنیا جز در شالکه وجود ندارد.
آلفرد درکسلر / ساختمان