اما مسیر تبدیل شدن به یک ستاره فوتبال آسان نبود. او در لاگوس، پایتخت نیجریه بزرگ شد و در کودکی مادرش را از دست داد. وقتی پدرش شغلش را از دست داد، او و خواهر و برادرش مجبور شدند برای کمک به خانواده‌هایشان به خیابان‌ها بروند. این فوتبالیست مشتاق که دیدیه دروگبا را می پرستید و هنوز پیراهن چلسی را در نوجوانی می پوشید، خود را در ترافیک دید و بطری های آب را به رانندگان می فروخت.
ستاره سری آ
اوسیمن برای بازی در آلمان به سختی تلاش کرد و مصدومیت و مالاریا روی فرم او تأثیر گذاشت. او به شارلوای بلژیک قرض داده شد و گزینه انتقال دائمی در قرارداد او در سال 2018 گنجانده شد. این انتقال جرقه ای را برای حرفه او در سطح باشگاهی ایجاد کرد زیرا در تنها فصل حضورش در این باشگاه، 20 گل در 36 بازی به ثمر رساند. آنها از حق خود برای خرید اوسیمن در پایان فصل تنها با مبلغ 3 میلیون میلیون استفاده کردند. اما زمانی که آنها سود سریعی را حس کردند، یک ماه بعد او به قیمت 20 میلیون یورو به لیل فروخته شد تا جایگزین نیکلاس پاهپه شود که به آرسنال پیوسته بود.
باشگاه های بزرگ اروپایی به اوسیمن علاقه نشان داده اند. آرسنال، منچسترسیتی و اسپرز همگی او را می خواستند. اما پس از اینکه ولفسبورگ با آکادمی Ultimate Strikers متحد شد، استعداد به آلمان نقل مکان کرد. او اعتراف کرد که پول نقش مهمی در این انتخاب داشت و بالاترین پیشنهاد روی میز را انتخاب کرد. اما نه از روی طمع، بلکه فقط برای کمک به خانواده اش. عثمان گفت: زمانی که با وولفسبورگ قرارداد بستم، چیزی به عنوان پاداش برای خودم نخریدم. بلافاصله برای پدرم در لاگوس خانه ای خریدم. من به برادران و خواهرانم پول دادم و امروز حال همه خوب است. من را خوشحال می کند که بدانم آنها غذای کافی برای خوردن دارند. آنها همیشه به من کمک می کنند و طبیعی است که بخواهم زندگی آنها را تغییر دهم.»
ویکتور اوسیمن، مهاجم محبوب ناپولی به لطف توانایی عالی در گلزنی و عزم خود برای موفقیت به اوج رسید. این بازیکن 23 ساله نیجریه ای فصل درخشانی را در ناپولی سپری می کند. او در تمامی رقابت ها در 28 بازی 16 گل به ثمر رساند و مورد علاقه غول های فوتبال اروپا به خصوص در لیگ برتر انگلیس شد.
دوران کودکی سخت
بوندسلیگا در انتظار
تماشای فوتبال لیگ برتر به خصوص چلسی برای اوسیمن مثل یک فرار بود. او اغلب یک پیراهن آبی می پوشید و برادر بزرگترش اندرو او را به یک مرکز تماشا می برد، جایی که مردم محلی برای تماشای بازی دور تلویزیون جمع می شدند.
عثمان خیلی متفاوت از همسایگانش زندگی نمی کرد. او مرتباً به بزرگ‌ترین محل دفن زباله آفریقا سفر می‌کرد تا راه‌هایی برای امرار معاش پیدا کند، هزینه تحصیلش را بپردازد و برای کفش‌های کتانی نایک پس‌انداز کند. ویکتور می گوید: «جایی که من بزرگ شدم، مردم در آن سوی یک زباله دانی باز زندگی می کنند. من و دوستانم هر جمعه یا یکشنبه برای یافتن کفش به آنجا می رفتیم. مدت زیادی آنجا ماندیم. بامزه بود! ما آن را به عنوان یک بازی می دیدیم، اما وقتی به نتیجه نهایی نگاه می کنید … همیشه یک دعوا بوده است. گاهی برای پای راستت کفش نایک پیدا می کردی، بعد باید پای چپت را پیدا می کردی. بالاخره پای چپ را پیدا کردی، اما می‌توانستی ببینی که ریباک است! خواهرم داره همه چیو وصله میکنه و داره بهتر میشه. “این مبارزه ما برای بقا بود.”
یک فصل بعد، ناپولی تقریبا مطمئن بود که عثیمان کسی است که باشگاه را به اوج خود باز می گرداند. آنها رکورد را شکستند و 70 میلیون پوند خرج کردند و اوسیمن را تا سال 2020 به گران ترین فوتبالیست آفریقایی تاریخ تبدیل کردند.
با این حال، این حرکت برای اوسیمن ناراحت کننده بود که نتوانست ریشه های خود را فراموش کند. چند ماه مانده به پایان قرارداد، پدرش پاتریک را از دست می دهد. برای اوسیمن آنقدر دردناک بود که والدینش نتوانستند شاهد موفقیت او باشند. اما پس از اتمام قرارداد، پیامی دردناک در توییتر برای فالوورهایش گذاشت: «مامان و بابا قطعا الان به من افتخار می کنند». بله البته با اوسیمن هستند.
عثیمان کار خود را در آکادمی Ultimate Strikers مستقر در لاگوس آغاز کرد که او را برای یک دوره جوانی آماده کرد و چشم باشگاه های برتر اروپایی را به خود جلب کرد. در سال 2015 و در سن 15 سالگی، امانوئل آمونیکه وینگر سابق بارسلونا از او دعوت کرد تا با تیم زیر 17 سال نیجریه تمرین کند. او پس از کمک به انتخاب کشورش برای جام جهانی زیر 17 سال، خط حمله نیجریه را در شیلی هدایت کرد. “سوپر گیلز” قهرمان این رقابت شد و اوسیمن با 10 گل آقای گل شد. او همچنین برنده توپ نقره به عنوان MVP مسابقات شد.
اوسیمن بهتر و بهتر شد. در اولین بازی خود در پیروزی 2-1 مقابل نانت، او دو گل به ثمر رساند، اولین گل خود را در لیگ قهرمانان اروپا مقابل چلسی محبوب به ثمر رساند و با 18 گل در تمامی رقابت ها بهترین گلزن لیل شد.
رفاه در فرانسه
عثمان کوچکتر از آن بود که مادرش را از دست بدهد. او در سال 2019 به فوتبال فرانسه گفت: “در اکتبر مادرم را از دست دادم، حتی سن او را به خاطر ندارم.” من کوچک بودم. سه ماه بعد پدرم شغلش را از دست داد. برای خانواده ما خیلی سخت بود. برادرم روزنامه های ورزشی می فروخت. خواهرم تو خیابون پرتقال می فروخت و من وسط ترافیک آب می فروختم. ما مجبور بودیم زنده بمانیم پس به هم چسبیدیم. عصر دور هم جمع شدیم و پول را روی میز گذاشتیم. همه پولمان را به خواهر بزرگترمان دادیم و او غذا درست کرد و همه چیز را اداره کرد. بخشی از زندگی من صرف مبارزه برای بقا شده است. اما همه اینها در نهایت باعث شد که من همانی باشم که امروز هستم. هر اتفاقی شخصیت من را می ساخت.
