به گزارش “ورش سه”، در آغاز قرن جدید فوتبال ایتالیا چه در زمین و چه روی نیمکت تیم ها پر از ستاره بود و همین امر باعث شده بود تا در سرتاسر جهان هواداران بی شماری برای آنها ایجاد شود، محیطی جذاب. و فوتبال رقابتی نسبت به سری آ آن را به یکی از جذاب ترین لیگ های جهان تبدیل کرد و کمتر هوادار فوتبالی بود که طرفدار یکی از تیم های ایتالیایی نباشد.
ایتالیا دیگر جذابیت سال های گذشته برای ورود ستاره های بزرگ فوتبال به این کشور را ندارد و بازیکنان این لیگ معمولا خیلی زود این کشور را ترک می کنند.
اما مشکل فقط در زیرساخت ها نیست، فوتبال ایتالیا دیگر جذابیت سال های گذشته برای ورود ستاره های بزرگ فوتبال به این کشور را ندارد و بازیکنان این لیگ معمولا خیلی سریع کشور را ترک می کنند و یا مشتری دیگری جز مشتریان داخلی ندارند. تیم ها
بازیکنانی مانند پائولو دیبالا که با وجود پایان قراردادش با یوونتوس، در نهایت تیمی بهتر از رم نمی‌خواست یا روملو لوکاکو که به دلیل مصدومیت‌های متعدد و بازی‌های ضعیفش در جام حذفی، او را نمی‌خواستند. حتی آمدن مربی بزرگی مانند مورینیو یک دستاورد بزرگ است.نه برای سری آ، مورینیو که پس از اخراج از منچستریونایتد و تاتنهام هدایت تیم رم را بر عهده گرفت تا از حضور در برنامه های تلویزیونی به عنوان کارشناس یا ستون نویسی اجتناب کند. برای روزنامه های ورزشی
برای حل این مشکل فدراسیون فوتبال ایتالیا قانونی را تصویب کرد و مالیات بازیکنان را کاهش داد، این موضوع می توانست به باشگاه ها کمک کند تا بازیکنان بزرگ بخرند، اما بعد از چند سال شرایط تفاوت چندانی با گذشته نداشت و نه تنها بازیکنان بزرگ وارد شدند. این لیگ اما هر سال بهترین بازیکنان سری آ با پیشنهادهای سنگین و وسوسه انگیز این لیگ را ترک می کنند.
در ایتالیا خبری از درآمد قابل توجهی از حق پخش و تبلیغات تلویزیونی نیست و مالکان ثروتمند و دلارهای نفتی هنوز راهی برای ورود به فوتبال ایتالیا پیدا نکرده اند.
ورود سرمایه گذاران چینی کمک چندانی به آنها نکرده است. چین سرمایه گذاری هنگفتی در فوتبال انجام داده بود و ستاره های فوتبال زیادی را با ارقام عجیب به سوپرلیگ چین آورده بود و امید می رفت در لیگ ایتالیا هم همین اتفاق بیفتد اما این پروژه نیز خیلی زود با شکست مواجه شد.
مالکان چینی میلان بدون موفقیت خاصی و تنها پس از 4 سال به دلیل ناتوانی در بازپرداخت وام های دریافتی این تیم را رها کردند. اوضاع برای مالکان اینتر اینطور پیش نرفت. اما خداحافظی آنتونیو کونته پس از قهرمانی در سری آ به دلیل جدایی بازیکنان کلیدی از آن تیم و ناتوانی در خرید بازیکنان جایگزین خشم هواداران آن تیم را برانگیخته است. کونته پس از 9 سال قهرمانی متوالی برای یوونتوس قهرمان جدیدی را به فوتبال ایتالیا معرفی کرده بود و جدایی به دلیل مشکلات مالی بدترین اتفاق ممکن برای هواداران اینتر بود.
مشکلات مالی و اقتصادی به ویژه در زمان کرونا، تیم های بزرگ این کشور را با بحران مواجه کرده است. در آخرین حادثه، دادگاه تجدید نظر فدراسیون فوتبال ایتالیا به یوونتوس دستور کسر 15 امتیاز را به دلیل حساب‌های نادرست و نقض سود سرمایه دریافت کرد، اتهامی که اکثر تیم‌های ایتالیایی به آن متهم هستند. دلایلی برای محکوم کردن آنها احتمالا در سال های آینده و تحقیقات بیشتر این اتفاق گریبان سایر تیم های ایتالیا را نیز خواهد گرفت.
از نظر فوتبال ایتالیا در یک شیب نزولی قرار دارد و بدون ورود سرمایه های خارجی و تغییر برخی قوانین سختگیرانه داخلی در این کشور، هر روز فاصله سری آ با لیگ های دیگر بیشتر می شود و شانس موفقیت و قهرمانی آنها در اروپا به رویایی دست نیافتنی تبدیل خواهد شد.
مهرداد کلانات
کالچو حتی در ایتالیا هواداران خود را از دست داده است و دیدن صندلی های خالی در استادیوم ها غیر معمول نیست. در بین 5 لیگ معتبر اروپایی، سری آ کمترین میانگین بیننده را دارد و نمی تواند در پخش تلویزیونی با لیگ برتر و لالیگا رقابت کند.
ایتالیا در سال 1990 میزبان جام جهانی فوتبال بود و پس از آن هیچ رقابت بزرگی در این کشور برگزار نشد، شاید مهم ترین دلیل این اتفاق، ورزشگاه های قدیمی و فرسوده این کشور باشد.
ورزشگاه جوزپه مه آتزا یا سن سیرو، ورزشگاه اختصاصی دو غول فوتبال ایتالیا، نزدیک به 100 سال قدمت دارد و حتی چمن ناخوشایند آن صدای استفانو پیولی سرمربی میلان را درآورده است، اما به دلیل مشکلات اقتصادی، هیچ کدام از این دو نفر. تیم ها نمی توانند استادیوم جدیدی بسازند. ندارد
وضعیت سایر تیم های بزرگ این کشور تفاوت چندانی با این دو تیم ندارد، ناپولی در ورزشگاه دیگو مارادونا با بیش از 60 سال قدمت بازی می کند و بازی های تیم های رم و لاتزیو نیز در این ورزشگاه برگزار می شود.او المپیک باستانی استادیوم در رم، استادیومی که از سال 1892 در زمان سلطنت موسولینی استفاده می شد، ساخت آن آغاز شد و سرانجام در سال 1953 پس از جنگ جهانی دوم افتتاح شد. تیم های ناپولی، رم و لاتزیو تمایلی به ساخت ورزشگاه جدید ندارند.
اما فوتبال باشگاهی ایتالیا در دهه گذشته همواره در حال افول بوده است و این شاید بی ارتباط با وضعیت اقتصادی این کشور نباشد، کشوری که با بحران اقتصادی مواجه است و این بحران نیز از فوتبال این کشور بدشانس رها نشده است.
13 سال از آخرین قهرمانی یک تیم ایتالیایی در لیگ قهرمانان اروپا می گذرد. نسل جدید فوتبال، میلان اروپا را به یاد نمی آورد، لیگ های اینتر و یوونتوس در اروپا فراموش شده اند و تیم های ایتالیایی دیگر گزینه محبوبی برای نسل جدید هواداران نیستند.
