چند سالی است که علیرغم همه کمبودهای ورزشگاه آزادی، حداقل چمن سبز و یکدست آن «چشم نواز» بود و به لطف مدیران شایسته، چند هفته ای است که «دلنواز» شده است! جالب اینجاست که مدیریتی که حتی قادر به سبز نگه داشتن زمین چمن آزادی نیست، ماه ها هدایت استقلال را بر عهده داشت.
آرش محمدی; ورزشگاه آزادی روز پنجشنبه رنگ و بوی دیگری داشت. حضور پر از تماشاگر، حضور هواداران زن هرچند محدود، زیبایی آن را دوچندان کرد. اما از خرابه های ورزشگاه آزادی در امان است که در عکس های ارسالی اکانت خود مشاهده می کنید. مهم ترین سرمایه فوتبال ملی ایران نه تنها نداشتن سکو و صندلی مناسب است که چمنش هم زرد شده است.
این حقیقت مضحک ورزش مخصوصا فوتبال ماست که مدیران تکراری مدام در یک چرخه دائمی در حال چرخش هستند و هیچکس نمی پرسد چه دستاوردهایی از خود به جا گذاشته اند که مدام بین پست ها و پست ها اینطور حرکت می کنند؟!