خلاصه اینکه قانون سقف بودجه باشگاه ها هم مثل قانون سقف قرارداد فوتبالیست ها چند سال پیش (که تبدیل به کف قرارداد شد!) یک قانون 100 درصد ساختگی است و دود آن به چشم پرسپولیس و استقلال و مردم بلند می شود. تنها خوشبختی اش فوتبال است پیشنهاد ما این است که آقای مخبر یا هرکس دیگری که این قانون را وضع کرده است به نظر همه صاحب نظران گوش دهد نه فقط کارشناسان نزدیک به دولت.
حالا دوستان دولت آمده اند قانون محدودیت بودجه باشگاه ها را بگذارند که صددرصد هزینه تیم های دولتی از جمله پرسپولیس و استقلال است. آنها باید سالانه 300 میلیارد هزینه کنند، در حالی که تیم های خصوصی می توانند مثلاً 700 میلیارد هزینه کنند. راه حل اساسی و صحیح این است که دولت خوب رفتار کند و فوتبال بازی نکند تا بخش خصوصی وارد عمل شود. مثلاً اگر استقلال از وزارت ورزش به سازمان خصوصی سازی برود، چیزی دوا نمی کند، چون خصوصی سازی هم زیر نظر وزارت اقتصاد است و این وزارتخانه مثل وزارت ورزش دولتی است.
خیلی اتفاق خوبی بود که صنعت نفت پایدار شد، شانس بزرگی است که سپاهان همیشه مدعی آن است. اینکه تراکتور ورزشگاه تبریز را پر از تماشاگر می کند بهترین چیز است اما همه اینها به معنای ضعیف شدن پرسپولیس و استقلال نیست. آنها به عنوان تیم هایی که در سراسر ایران هوادار دارند، باید قوی بمانند تا مردم با فوتبال کمی بهتر شوند و تیم های ملی قوی تری داشته باشیم.