از نظر سیاسی، سرمایهگذاری PSG ممکن است نتیجه داده باشد. محبوبیت فوتبال آن را به ابزاری مناسب برای اهداف دیگر تبدیل می کند. قطر در سیاست امنیتی و ژئوپلیتیک خود از پاریس سود می برد. به این موارد علاقه شیخ تمیم بن حمد آل ثانی امیر قطر برای تصدی منچستریونایتد را نیز اضافه کنید. همچنین راهی برای مدیریت جهان است.
اما او می تواند این کار را انجام دهد. همه در تیم فرانسه زیر نظر دیدیه دشان به دنبال موفقیت هستند. آنها همچنین برای موفقیت امباپه میجنگند، زیرا میدانند درایو، قدرت شوتزنی و سرعت انفجاری او در فوتبال جهان بینظیر است. برای تاکید بر اهمیت امباپه برای فرانسه، او روز سه شنبه از سوی دشان کاپیتان جدید آنها شد. امباپه به خوبی با تیم فرانسه ادغام شده است. مانند لیونل مسی در آرژانتین، جایی که لیونل اسکالونی (سرمربی)، نبوغ خود را مدیریت می کند. یکی برای همه و همه برای یکی. مسی نیز در مونیخ برای لحظاتی کلاس فوق العاده ای از خود نشان داد اما از مهارت های او بی هدف و بدون جهت استفاده می شود. بازیکنان PSG نمی دانند چگونه به عنوان یک تیم گلزنی کنند و به طور کلی به یکدیگر کمک کنند. مسی در آلیانز آرنا درمانده و مستاصل بود.
فوتبال چیز دیگری است. تیمهای بزرگی که افراد با آنها شناسایی میشوند در یک فرآیند خاص توسعه مییابند. تنها با همکاری و همبستگی می توانیم موفق شویم. اینها ارزش های فوتبال اروپا هستند، اما ارزش های پاری سن ژرمن نیستند و بنابراین از PSG به عنوان یک آزمایش شکست خورده یاد می شود. مسی اخیراً گفته است که از سالهای اولیه حضورش در بارسلونا تحت هدایت گواردیولا، زمانی که او و هم تیمیهایش قلب بسیاری از هواداران را به دست آورده بودند، پشیمان است. این درک غم انگیز در پاریس به او رسید.
PSG یک مشکل اساسی دارد. این تیم فوتبال بی روح بازی می کند. مارکو وراتی نمونه بارز این موضوع است. او در واقع یک فوتبالیست بسیار خوب است. مطمئن با توپ و قدرتمند در تکل. در تیم ایتالیایی که قهرمان اروپا شد، یکی از با ارزش ترین بازیکنان بود. اما در پیراهن پی اس جی قد بلند می ایستد و نقش هافبک دفاعی را به خوبی ایفا نمی کند. در نتیجه او رابطه خوبی با هم تیمی هایش در زمین ندارد. در بازی برگشت در مونیخ، وراتی قبل از زدن هر دو گل توپ را از دست داد. پس از آن، او ادعا کرد که روی او خطا شده است، اگرچه حتی هم تیمیهایش شکایت وراتی را منطقی نمیدانستند. اصولاً او در موقعیت های خطرناک و بسیار پرخطر کار می کرد.
این باشگاه تنها در سال 2020 به فینال رسید. در این فصل منحصر به فرد، دو باشگاه آلمانی و دو باشگاه فرانسوی در نیمه نهایی به مصاف یکدیگر رفتند که عمدتاً به دلیل عدم بازی چند هفته ای دو باشگاه انگلیسی و اسپانیایی (به دلیل همه گیری کرونا) بود. ) و در ریتم مسابقه نبودند. امسال اما پاری سن ژرمن دو بار در مرحله یک هشتم نهایی بدون گل مغلوب بایرن شد و در مرحله یک هشتم نهایی حذف شد.
متن کامل مقاله لام برای گاردین: پاری سن ژرمن می تواند شما را ناراحت کند. در جریان شکست اخیر مقابل بایرن مونیخ دیدیم که پاریس هیچ انتظاری را برآورده نکرد. با توجه به بازیکنانی در سطح جهانی که در اختیار دارند، پاری سن ژرمن باید فوتبال سطح دیگری را ارائه دهد. از یک طرف ناامید کننده بود و از طرف دیگر تعجب آور نبود زیرا خروج زودهنگام PSG از لیگ قهرمانان تقریباً همیشه اتفاق می افتد.
این تیم بسیار گران قیمت مانند یک فروشگاه بزرگ لوکس است که محصولات گران قیمتی را به نمایش می گذارد که همه آنها را تحسین می کنند اما هیچ کس توانایی خرید آنها را ندارد. پاریس توجه و مخاطب بالایی را تضمین می کند، اما فقط از نظر اقتصادی. اگر این همه پول خرج شود اما هیچ نتیجه ورزشی حاصل نشود، به این معنی است که مشکلی در محل کار وجود دارد.
به گزارش “مجله اخبار فوتبال”، فیلیپ لام، کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال آلمان به خاطر اظهارنظرهای صریح خود مشهور است و این بار مقاله او در گاردین انتقادی تند از شرایط حاکم بر پاری سن ژرمن، ستاره فرانسوی تیم است. . که به گفته لام، برخلاف ارزش های ذاتی فوتبال است.
وراتی نماد پاری سن ژرمن مدرن است. این تیم نه در دفاع، نه در خط میانی و نه در حمله هیچ احساس مسئولیتی نسبت به نتیجه نشان نمی دهد. سرخیو راموس که زمانی مظهر یک مدافع میانی بزرگ بود، هنوز هم مهارتهای دفاعی خود را نشان میدهد، اما به ندرت در ترکیب حضور دارد. به نظر می رسد همه در آنجا تنها هستند و پاری سن ژرمن یک تیم واقعی نیست.
ستاره سابق تیم ملی فوتبال آلمان در یادداشتی که در روزنامه گاردین منتشر شد از باشگاه پاریسی انتقاد کرد.
سرویس خبر شماره: 1897050 آوریل 02, 1402 در 09:00 ب.ظ 4.2 هزار امتیاز خبر| 1نقطه نظر
این تیم هنوز هر سال می میرد
پاری سن ژرمن دو بازیکن دارد که در فینال جام جهانی جهان را به وجد آوردند. علاوه بر این نیمار بهترین بازیکن فوتبال برزیل در دهه اخیر و همچنین کاپیتان سابق رئال مادرید که چهار بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و دو بازیکن از تیم قهرمان کنونی اروپا (وراتی و دوناروما). همه از مشهورترین فوتبالیست های جهان هستند و در سرتاسر دنیا طرفدارانی دارند. اما در دو دوئل با بایرن، آنها کار خارق العاده ای انجام ندادند. چیزی که شور فوتبال دوستان را برانگیزد. هیچ چیز دیگری که بخواهید بعداً به خاطر بسپارید، مانند آنچه در رئال زیر نظر زین الدین زیدان و کارلو آنچلوتی، در منچستریونایتد تحت رهبری الکس فرگوسن، در بایرن تحت رهبری یوپ هاینکس یا در بارسا تحت رهبری پپ گواردیولا رخ داد. ما می توانیم برای هواداران PSG ترحم کنیم. امید آنها به رشد بازیکنان در کنار هم در تیم محبوبشان هر سال دوباره از بین می رود. آنها قطعا چیز دیگری را باور دارند. با وجود سال ها سرمایه گذاری، پاری سن ژرمن بیش از هر زمان دیگری از مدعی مورد علاقه خود فاصله گرفته است.
کیلیان امباپه در نوع خود داستان دیگری است. او مطمئناً استعدادهای یک بازیکن در کلاس جهانی را دارد. اما استعداد و توانایی های او با بقیه اعضای تیم همخوانی ندارد. در مونیخ و مقابل بایرن فقط منتظر بود توپ به او برسد. نمی توانم تصور کنم اگر امباپه پاری سن ژرمن را ترک می کرد چگونه در فوتبالش پیشرفت می کرد.