نامه طولانی نکونام پس از کناره گیری از فولاد

سلام به بازیکنان، مربیان، هواداران و همه اعضای تیم بزرگ فولاد خوزستان.
آنچه می خواهم برای شما بنویسم فراتر از واژگانی است که در فوتبالم تجربه کرده ام. من همیشه ایستاده ام، جنگیده ام و هرگز از رویارویی با مشکلات نترسیدم، اما رفتم تا رفتنم آسیبی به تو نرساند.
سالهای فوق العاده ای را با هم گذراندیم.
اولا از اینکه ترکت کردم ناراحتم و گلداناحساس رضایت و افتخار می کنم که در تمام این روزها با هم دعوا کردیم، اشک ریختیم و خندیدیم.
آرزوی ما در فولاد فقط قهرمانی در جام نبود بلکه کسب زیبایی هم بود. وقتی کسی حرف ما را باور نکرد جام های مهمی را به دست آوردیم ولی برای من دوستی با تو از همه دستاوردها مهمتر است چرا اینطور است جام ها همیشه به دست می آیند، اما دوستی ها ماندگار هستند.
امروز با افتخار در مورد شما صحبت می کنم زیرا شما با آثار بزرگ خود برای همیشه در تاریخ ماندید.
به چشم خودم دیدم در گرما و سرما به عشق فوتبالدوستان بالاتر از توانت دویدی و جنگیدی.
خدا را شکر می کنم که این فرصت را به من داد تا بخش مهمی از اتفاقات شیرین زندگی ام را در کنار شما تجربه کنم.
من همیشه گفته ام که رهبری و برنده شدن بهایی دارد. در این سالها سعی کردم شما را به سمتی هدایت کنم که ذهنیت برنده در همه شما نهادینه شده باشد و اگر بدخلقی یا عصبانیت از جانب من دیده اید، عذرخواهی می کنم.
می دانم که در بازی های باقی مانده با تمام وجود برای کسب جام های بزرگ بازی خواهید کرد.
فراموش نکن که در آن روز من شادترین خواهم بود. هرگز ناامید نشوید و هرگز احساس شکست نکنید. شما می توانید کارهای شگفت انگیزی انجام دهید.
تو همیشه در ذهن من هستی و هرگز فراموشت نمی کنم.
می‌توانم تمام افرادی را نام ببرم که در چالش‌ها و لحظات مهم به من کمک کردند، اما ترجیح می‌دهم یک تشکر جمعی بگویم، زیرا در رختکن تیم ما جایی برای فردی نبود، اما ما یک تیم بودیم. همه با هم بردیم و همه با هم شکست خوردیم.
در پایان از تمامی اعضای تیم تشکر می کنم. مردم و مطبوعات همیشه در مورد بازیکنان و مربیان صحبت می کنند، اما بدون تلاش شما هیچ یک از موفقیت های فولاد به دست نمی آمد. از شما برای ایجاد یک فضای منحصر به فرد در رختکن تیم سپاسگزارم.
همه شما عزیزان بخشی از هیجان انگیزترین تجربه زندگی من بوده اید.