بزرگترین ضعف فوتبال ایران در طول پنجاه سال حضور لیگ در این کشور، تعداد کم گل های زده شده در مسابقات است که فاصله فوتبال ما با سطح جهانی را مشخص می کند. میانگین گل های زده شده در لیگ های معتبر و پیشرفته بیش از 3 گل است و در کشور ما در چند هفته از هر فصل به 2 گل می رسد.
به طور پیش فرض، تا 30 درصد از مسابقات لیگ ما هر هفته به تساوی کشیده می شود و متاسفانه تعداد تساوی ها و بازی های بدون گل همچنان بیشترین تکرار در طول هر فصل فوتبال است. فصلی با 240 مسابقه با 16 تیم.
با مقایسه جدول خارج از خانه با جدول برگشت در بازه 8 بازی اول، مشخص می شود که متاسفانه لیگ ما همچنان با این مشکل دست و پنجه نرم می کند. در پایان هفته هشتم دور رفت، سه تیم تراکتور، آلومینیوم و فولاد به هیچ وجه مساوی نداشتند و در تمامی دیدارها پیروز یا شکست خورده بودند.
در فوتبال مدرن، تساوی با شکست تفاوتی ندارد. به همین دلیل تیم ها از ابتدا برای برد می آیند اما این قانون هنوز در فوتبال ما نهادینه نشده است. در پایان هفته هشتم دور برگشت تیمی در مسابقات قهرمانی ما نیست که تساوی را تجربه نکرده باشد. تیمی مثل مس رفسنجان با 6 تساوی در 8 مسابقه سابقه این عنصر منفی را دارد و البته باید شکر کرد که مس حداقل با گل های بالا به تساوی رسید. پس از مس تیم های پیکان و هوادار با 4 تساوی رکورددار هستند. فولاد، نساجی، استقلال و تراکتور هر کدام سه تساوی دارند که برای تراکتور که در یک بازه زمانی مساوی نداشته است، نتیجه خوبی نیست.
شمس آذر، استقلال خوزستان، ذوب آهن، ملوان، آلومینیوم، صنعت نفت و سپاهان هر کدام 2 تساوی دارند. با این توضیح که دربی برگشت اصفهان از هفته دوم به تعویق افتاده و هنوز برگزار نشده است. گل گهر و پرسپولیس تنها با یک تساوی کمترین امتیاز منفی را کسب کردند.